Een column van ontwerper Piet Hein Eek.
Ik vroeg AVROTROS waarom ze mij een programma over herbestemmingen wilden laten presenteren. Ik ben van het sloophout, van het hergebruik. Niet per se van de herbestemmingen. Omdat mensen programma’s over architectuur maar saai blijken te vinden, was het antwoord. Herbestemmingen leveren een interessanter programma op; van een gebouw dat in een erbarmelijke staat verkeert, kun je mooie beelden maken. En het maakt het nog leuker wanneer iemand enthousiast is over de geschiedenis van een pand of een plek. Kortom, omdat ik van oude rommel houd.
Omdat ik van oude rommel houd.
Wat de programmamakers op dat moment niet wisten is dat ik momenteel met oude gebouwen opsta en weer naar bed ga. Samen met architect Iggie Dekkers werk ik aan allerlei bouwprojecten. Zo heb ik in tien jaar tijd de ruïne van een oude Franse watermolen weer opgetrokken. Het is interessant te kijken naar de plek waar de watermolen staat. Hij is namelijk precies op een plek gebouwd die de natuur afdwong. De wereld lag nog niet aan de voeten van de mens; hij moest het doen met wat de wereld te bieden had. De plek van de watermolen heeft water, een vallei, je kunt er een dijk bouwen en het heeft de juiste ligging ten opzichte van de zon. Van de rotswand langs het riviertje en het hout uit het bos kun je gebouwen maken.
Door dit project weet ik waar ik blij van word. Na dertig jaar kan ik eindelijk verklaren wat mij drijft. Je kunt bedenken hoe een ruïne of een oud gebouw er vroeger uitzag, maar tegelijkertijd kun je fantaseren over wat je ervan zou kunnen maken. Verleden en toekomst komen samen in het heden. Herbestemming gaat niet alleen over hoe mooi, efficiënt en waardevol het kan zijn om een gebouw een nieuwe bestemming te geven, maar ook over respect hebben voor wat er al is. En over wat mensen bezielt om te bouwen wat ze bouwen.
Alle afleveringen van Herbestemming
[Foto: Anouk van Kalmthout]
