Pei Pei is begin september begonnen op een school in Sarlat. Hij volgt nu ruim 3 maanden Frans onderwijs. Gelukkig had hij heel snel vrienden op school. Dat is een zorg minder! Inmiddels heeft hij ook een paar keer met een vriend afgesproken.
Soms is Pei Pei online met een klasgenoot. Hij communiceert dan in het Frans en Engels. “Anders begrijpen ze me niet, mam. Afgelopen week heeft hij ook een aantal complimenten van een leraar gekregen. Dat is precies wat hij nodig heeft. Het geeft hem zelfvertrouwen.
Écht Engels verstaan ze niet
Terwijl Pei Pei zijn dagen op school doorbrengt, gaan Klaas en Marianne onverminderd door met klussen. Het is nog steeds niet klaar. Ervan uitgaande dat we begin juni met de verbouwing van de chambres d’hôtes begonnen zijn, is er in korte tijd een enorme berg werk verzet. Eigenlijk is alles in het pand vervangen, op de raamkozijnen na. De week voor kerst hadden we de laatste hand gelegd aan de laatste kamer beneden. Nu kunnen echt alle kamers in gebruik genomen worden.
Met kerst hadden we gasten. De eerste die ook kunnen ontbijten in de ontbijtruimte, waar heel hard aan gewerkt is. Er ligt een tegelvloer in en er staat een scheidingswand. Nu nog heel veel finetunen. Naast het vele klussen proberen we er in het weekend altijd even op uit te gaan, mede om nieuwe contacten op te doen. Eigenlijk valt het ons reuze mee hoe makkelijk we contact maken. Er zijn wat mensen in Calviac waar we goed contact mee hebben en ook in Sarlat hebben we leuke mensen ontmoet. In de zomermaanden bezoeken we graag aan het einde van de middag een terrasjes in Sarlat. In de winter is alles een stuk minder ‘bruisend’, maar gelukkig is er wel een leuke wijnbar waar we ook af en toe naartoe gaan.
Heel veel gasten hebben we nog niet gehad. Nu het af is, hopen we snel gasten te ontvangen. We zijn er echt helemaal klaar voor! De kamers zijn leuk geworden en dat willen we graag delen met mensen. We willen gasten een leuk verblijf bieden. De ontbijtruimte wordt ook groter dan aanvankelijk gedacht. Het biedt voldoende ruimte om te eten, even te ontspannen met een boek of om aan de vier meter lange tafel een spelletje te doen. Het fijne aan deze ruimte is dat wijzelf ook iets meer leefruimte krijgen, met z’n drietjes in het huisje is soms wat krap. Pei Pei slaapt in de weekenden regelmatig in een van de chambres. Zo heeft hij privacy en wij ook.
Met het afronden van de werkzaamheden in de ontbijtruimte, komt het verbouwen van de schuur tot ons eigen woonhuis ook in zicht. Nog één heel groot project en dan zijn we voorlopig wel even klaar met de ‘grote’ klussen. Aanstaande zomer, als alles af is, hopen wij te genieten van de gasten. We hopen dat mensen hier een lekkere vakantie hebben. Wij gaan daar zeker ons best voor doen. Misschien af en toe een avond met ’table d’hôte’ of een BBQ-avond, laat de zomer maar komen.
Waar zijn we aan begonnen?
Uiteraard zijn er ook momenten dat we denken: “waar zijn we aan begonnen?” Het is namelijk echt geen klein project; het heeft niet voor niets veertien jaar leeggestaan. Het schijnt dat er in het verleden best wel belangstelling is geweest voor onze plek, maar de hoeveelheid werk deed mensen doen afhaken. Afijn, uiteindelijk waren wij zo gek dit toch aan te durven. Eigenlijk hebben we de afgelopen maanden een fulltime job gehad wat betreft het verbouwen. Hoezo lekker rustig aan doen in Frankrijk? Gelukkig zien we het allemaal nog zitten, maar of we ooit nog zo’n project doen? Het resultaat geeft anderzijds ook weer energie. We hebben tenslotte echt weer nieuw leven in het huis gebracht. Daar zijn we best trots op. De familie van de oorspronkelijke eigenaar kan het erg waarderen.
De komende jaren hopen we een heel mooi bedrijf op te kunnen bouwen en gasten te ontvangen uit alle windstreken. Of we dit altijd zullen doen, dat weten we niet. Maar voorlopig zitten wij prima bovenop de heuvels in Le Bussou. We genieten iedere dag van het prachtige uitzicht, de rust en de ruimte. Waar we nooit aan gaan wennen is het muziekaanbod op de Franse radio, een sprong terug in de tijd. Wat fijn dat internet bestaat en we Nederlands radio kunnen luisteren, lekker veel variatie.
Natuurlijk missen we ook familie en vrienden. Even bij de mensen aanwaaien die je lief hebt is er niet meer bij. Zeker als je altijd dicht bij familie hebt gewoond is dat best even wennen. Dat is iets wat we in de dagelijks routine wel missen; niet meer met regelmaat even eten bij moeders of vrienden.
Groet, Marianne, Klaas en Pei Pei