Iedereen is natuurlijk erg benieuwd, maar zeker ook nieuwsgierig hoe het nu met ons gaat. Staat het huis nog te koop? Loopt de hondenzaak nog? Hoe bevalt het weer terug in Nederland?
Helaas staat ons huis nog steeds te koop. Wat ons elke maand veel extra geld kost. Wij hebben wel diverse kijkers gehad, maar tot op heden niets concreet. Daarbij komt nog overheen dat zeer recentelijk ons huis bijna volledig is leeg geroofd. Waardoor ik halsoverkop weer even heen en weer moest, wat ook weer kosten met zich meebracht. Er was een overwaarde op het huis, maar gezien het huis nu niet bewoond is, hebben we de vraagprijs verlaagd zodat we net quitte spelen. Maar goed, dat komen we ook wel weer te boven, want we zijn gelukkig en redelijk gezond en immers positief ingesteld. Ondanks alle tegenslagen die niet in te calculeren waren.
De hondenzaak
Ja dit loopt nog steeds en er is tot op de dag van vandaag weinig beweging. De laatste zitting was 27 mei jl. De uitspraak was wel zeer positief voor ons. Wij waren op alle punten in het gelijk gesteld. Maar helaas duurde het tot 3 september jl. dat wij, na veel aandringen, de Nederlandse vertaling kregen. Inmiddels hebben wij wel al met diverse instanties in Nederland contact gezocht om ons beter bij te staan, want wij hebben zeer sterk het gevoel dat wij als buitenlanders erg aan het lijntje worden gehouden.
Deze zaak loopt nu al 9 jaar en het dossier is erg dik. Het kost dan ook erg veel tijd en dus geld om het via Nederland of een nieuwe advocaat daar verder te laten behandelen. Geld wat we niet hebben. We hebben wel een verzoek ingediend voor bijstand bij het Nederlands ministerie van Justitie voor grensoverschrijdende gevallen. Maar ja ook weer afwachten. We willen namelijk onderzoeken wat de mogelijkheden zijn om een klacht in te dienen bij de Tsjechische ombudsman. Of dat zal helpen weten we niet. Maar niet geschoten is altijd mis. Daarbij komt dat veel Tsjechen zeggen dat de schadevergoeding in het laatste arrest veel te laag is voor de schade die wij nog tot op de dag van vandaag ondervinden. Wij hopen nu ook dat deze zaak spoedig tot een einde komt zodat wij dit hoofdstuk eindelijk kunnen afsluiten en verder kunnen.
Hoe bevalt het ons weer terug te zijn?
Het valt ons vaak erg zwaar en we hebben best wel heimwee naar de rust en ruimte die we daar hadden. Maar gezien de gezondheid van Esther (de hoofdreden waardoor wij onze droom moesten opgeven) zijn wij wel blij dat we de beslissing hebben genomen, ook vanwege de verdere ontwikkeling van Jesse en Fenna (Senna). Ze hebben nu eindelijk vrienden en vriendinnen waar ze regelmatig mee afspreken. In Tsjechië ging dat toch iets anders dan hier. Op school gaat het met beide uitstekend, ondanks hun achterstand in de Nederlandse grammatica. Jesse is zelf in zijn eerste jaar op de middelbare school 3 niveaus doorgestroomd. Echter om hem niet te overbelasten, hebben wij samen met Jesse en de school besloten dat hij de tweede klas TL over doet om zijn Nederlands verder bij te spijkeren. Ondanks dat zijn gemiddelde eindcijfer 7,5 is. Als extra ondersteuning hebben wij voor Jesse bijles. Helaas komen wij en de school, niet voor enige vergoeding in aanmerking. Fenna zit nu in groep 6 en gaat ook als de bliksem op school.
Ondanks dat Fenna ook nooit Nederlandse les heeft gehad, scoorde zij voor Nederlands op de landelijke Cito-toets een zeer goed. Oh wij zijn, als ouders, trots op onze kanjers! Esther gaat bijna wekelijks naar een specialist voor haar rug en diabetes. Helaas heeft het nog niet het gewenste resultaat opgebracht. Wel is haar diabetees iets regelmatiger. Helaas is een belangrijke factor in diabetes: stress! En ondanks dat wij positief zijn, maar vooral ook blijven kan dit nog niet helemaal weg worden genomen totdat het huis verkocht is, de hondenzaak is afgesloten, en ik (Ronald) een vaste baan heb.
Ik werk nu voorlopig als kunststof sorteerder bij een afvalverwerkingsbedrijf in Wijster. Niet het schoonste en lichtste werk, maar nu ik al weer een tijdje, in een leuke en gezellige vaste ploeg zit valt het te doen. Maar bovenal geeft het ons voorlopig financiële zekerheid. Gelukkig heb ik ook nog steeds goed contact met TDS Bouw en Afbouw die mij regelmatig belt om mij in te huren voor het plaatsen van koelingen in te verbouwen supermarkten. Ik ben helaas alleen op mijn vrije dagen beschikbaar (5 ploegendienst 6 dagen werken 4 dagen vrij), maar als je snel uit de financiële problemen wilt komen moet je offers brengen. Ik heb natuurlijk ook nog mijn eigen shop, Ronest bouw en advies, maar helaas als ik dit echt wil ontplooien is er geld nodig om te investeren. Geld wat we niet hebben en zeker niet hoeven te denken om naar een bank te gaan. Maar we hebben ideeën genoeg.
Tot slot willen wij alle gasten die ons bezocht hebben nog heel erg bedanken voor de hele mooie tijd die wij daar gehad hebben, tevens willen wij iedereen meegeven dat ondanks alle tegenslag die je ook mag hebben: Altijd positief blijven maar wel af en toe op elkaar af te reageren om de minuut erna vol moed en overtuiging verder te gaan. En wat zeker ook geldt is dat je pas een mening kan en mag formuleren als je van alle feiten op de hoogte bent. Wij hopen dat u een leuke uitzending heeft gezien en wie weet komen we elkaar nog eens tegen! De wereld is en blijft klein.
De familie Oosterbaan De Ronestjes
2007: Wat eraan vooraf ging
De Noord-Hollandse familie Oosterbaan, bestaande uit Ronald, Esther, Jesse (7) en Senna (2), lijkt niet voor het geluk geboren. Nog voordat ze in het Tsjechische dorpje Krásný Dvůr een camping zijn begonnen, wordt de familie bij het zoeken naar een pup aangevallen door drie valse Bordeauxhonden.
Ronald wordt met de traumahelikopter naar het ziekenhuis gebracht, waar amputatie van zijn arm ternauwernood voorkomen kan worden. Zoon Jesse houdt zestig hechtingen aan het drama over. De familie besluit niet bij de pakken neer te gaan zitten en begint aan de verbouwing van de boerenhoeve met grond die ze voor 78.000 euro in verouderde staat heeft gekocht. Omi, de moeder van Esther, gaat ook mee en zal in de voormalige varkensstal gaan wonen. Eenmaal begonnen aan de verbouwing, zit het de familie nóg niet mee.
Als Ronald het gras voor ‘Camping Ronest’ wil gaan zaaien, blijkt dat de buurman doodleuk zijn graan in de daarvoor bestemde grond heeft gezaaid. Als dan ook nog het gloednieuwe, én met de allerlaatste centen gebouwde kantinedak door een storm wordt weggeblazen, wordt de positieve instelling van de familie Oosterbaan wel érg op de proef gesteld… En daar bleef het niet bij: ze hadden alles behalve een soepele start. De familie raakte levensgevaarlijk gewond toen ze werd aangevallen door vier valse bordeauxhonden. Gelukkig zijn Ronald en Esther rasoptimisten en zetten ze door om hun droom – een eigen camping – te verwezenlijken.
