Het is bijna een half jaar geleden dat Ik Vertrek bij ons op bezoek is geweest. Er is daarna veel gebeurd in Nová Olešná. Zoals jullie hebben kunnen zien in de uitzending, zijn we uiteindelijk toch opengegaan met onze lasergamebaan. Het systeem hebben we weer aan de praat gekregen en werkt goed.
De handen uit de mouwen
Marjon heeft veel tijd gestoken in het maken van een mooie website en flyers, in het Engels en Tsjechisch. Na het verspreiden van de flyers hebben we af en toe een groep over de vloer gehad die het laserspel kwam spelen. De reacties waren allemaal lovend; we hebben veel blije gezichten gezien.
Zoals bij elk startend bedrijf, hebben we te weinig groepen gehad om rond te kunnen komen. Dit kwam helaas doordat we halverwege de zomer pas open konden gaan, door het wachten op geldige papier voor ons bedrijf. Aangezien ons te besteden geld langzaam op ging, is Marjon van baan veranderd. Ze is naar een andere boerderij gegaan waar ze meer is gaan verdienen en 40 uur per week kon gaan werken.
Vergunningen...
Vincent heeft zich vooral beziggehouden met de groepen die kwamen voor het lasergamen. Daarnaast is hij nog veel aan het klussen. Zo is hij begonnen met het stucen van de slaapkamer en is er elektra en water vanaf de nieuwe waterput naar het huis gelegd. Deze is echter nog niet werkend, omdat we weer vergunningsproblemen hebben.
Gaandeweg werd het werken in de koeienstal voor Marjon veel te zwaar. Haar leven bestond alleen maar uit werken en slapen. De uren waren onregelmatig. Van drie uur in de nacht tot negen in de ochtend, waarna ze diezelfde dag weer om drie uur op haar werk moest zijn. Dit gebeurde soms drie dagen achter elkaar. Langzaam werd het kouder en de groepen voor de lasergamebaan namen af; ons spaarpotje was dan ook echt leeg.
Terug naar Nederland
Na veel met elkaar gesproken te hebben en alles grondig te hebben bekeken was er maar één oplossing: we gaan terug naar Nederland. Marjon gaat een baan zoeken en Vincent schrijft een plan, in de hoop dat we iemand kunnen vinden die ons wil financieren in het bouwen van appartementen.
Daarvoor hebben we eerst twee weken uitgewaaid aan zee met onze honden om weer op kracht te komen. Er is zo veel gebeurd in anderhalf jaar tijd. Bijvoorbeeld het verzwijgen van de weg die er misschien komt, waardoor wij geen camping mochten bouwen en het eindeloos wachten op mensen en vergunningen. Dit heeft er allemaal voor gezorgd dat het vertrouwen ook een beetje is weggezakt.
Onze droom hebben we nog niet opgegeven; we gaan vol goede moed verder!
Die twee weken aan zee hebben ons weer goede moed gegeven. Iemand vinden voor de financiering is nog niet gelukt, maar Marjon heeft een baan gevonden in Nederland. Vincent is inmiddels weer in Tsjechië om verder te gaan met de strijd om vergunningen te regelen. Ook gaat hij een start maken met een B&B kamer. In de hoop dat we komend zomer toch iets af kunnen hebben om te verhuren.
Het is wel erg moeilijk zonder duidelijkheid over vergunningen en financiën. Maar vooral het leven zo ver van elkaar vandaan maakt het lastig. Hopend op een mooie lente waarin de lasergamebaan in Nová Olešná maar goed mag gaan lopen...