Hoe gaat het nu met Marleen en Frans in Frankrijk?

Marleen Nolte en Frans Vercammen vertrekken in 2016 naar de Creuse in Frankrijk. Daar willen zij gastenkamers en vakantiehuizen verhuren, waarbij ze ook streekproducten willen serveren. Alles wat bereid wordt zal vegetarisch én biologisch zijn. Hoe is het anno 2020 met Marleen en Frans?

Ook hebben wij destijds onze bedrijfsmatige plannen gewijzigd en was het huis met alle bijgebouwen uiteindelijk te groot voor ons tweeën. Gelukkig is de moeder van Frans nog 3 weken bij ons geweest in Basville en heeft ons Franse leven van dichtbij mee kunnen maken.

Een nieuwe uitdaging

Sinds mei 2018 wonen wij in Espas en we hebben het enorm naar onze zin. De Gers, ook wel het Toscane van Frankrijk genoemd, is prachtig en het klimaat is een stuk milder. Wij wonen aan een doodlopend weggetje, te midden van glooiende wijngaarden, lieflijke heuvels en levendige dorpjes.  Met zowel de Pyreneeën als de Atlantische kust bereikbaar voor een dagtrip. We hebben nu het gevoel helemaal op onze plek te zitten en dat is heerlijk; onze verhuizing naar Espas is beslist een hele goede keuze geweest. Van heimwee naar Nederland is nog steeds geen sprake.

Ook op deze plek was er weer genoeg werk te doen. Ons eigen huis moest worden opgefrist en op bepaalde punten toch ook beslist worden opgeknapt. Het huis had ruim 4 jaar leeg gestaan en dat was te zien aan zowel het huis als aan het terrein. Het onkruid stond taillehoog en de prachtige bomen waren jaren niet gesnoeid. We hebben hard gewerkt de afgelopen 2 jaar en nu is ons eigen huis bijna klaar. Het terrein ligt er gemaaid en gesnoeid bij en we hebben een grote, omheinde moestuin aangelegd. 
 

onze moestuin

ons uitzicht

oude bomen

Wij zijn nog steeds druk bezig om een 4-persoons gîte te maken, want het ontvangen van gasten vinden wij nog steeds erg leuk. De gîte moest helemaal vanaf de grond opgebouwd worden; we zijn letterlijk begonnen met het storten van een betonnen vloer en het bouwen van alle binnenmuren. Het werk vordert goed en we hoopten de gîte het komend zomerseizoen te kunnen verhuren.

Coronacrisis

Of dit gaat lukken nu we midden in een Coronacrisis zitten is nog maar de vraag. Er is nog wel wat werk te verzetten en we kunnen nu geen materialen kopen. Maar als het lukt,is het wel fijn dat er een einde komt aan alle bouwwerkzaamheden want vanaf onze emigratie in 2015 vormt klussen een groot deel van ons bestaan. En natuurlijk leveren deze werkzaamheden ook af en toe stress op, zelfs in Frankrijk.

Hier is het confinement, de lockdown, op 17 maart ingegaan. Dat betekent verplicht thuis blijven de komende weken en dat zal misschien nog verlengd worden als dat nodig is. Je mag alleen naar de supermarkt, dokter, apotheek en maximaal 1 km vanaf je huis wandelen, wel met een ingevuld formulier. Wij hebben een groot terrein en kunnen heerlijk naar buiten, dus dat voelt niet als opgesloten zitten. Boodschappen doen is wel vreemd, het is zo stil op de weg. En als je op pad gaat met een briefje, dat gecontroleerd wordt door de gendarmes, voel je dat er iets ernstigs aan de hand is.

Maar we komen er wel doorheen en komt er tijd voor andere dingen. We willen graag onze moestuin de komende jaren nog gaan uitbreiden en we zijn bezig om verhoogde bedden maken. Ook krijgen we wat meer tijd om eens naar een markt of brocante te gaan, of gewoon een boek te lezen! En natuurlijk meer tijd om te fermenteren, groenten in te maken, jam te maken en zalf en tincturen te maken uit de natuur. Want dat was één van de dingen waarvoor we ook naar Frankrijk zijn gegaan. Hoewel we ook nu al een koelkast vol heerlijke zelfgemaakte spulletjes hebben.

Maar eerst gaan we er,zodra we de materialen weer mogen aanschaffen, nog volop tegenaan om de gîte af te maken en een heerlijke en comfortabele plek te maken voor onze toekomstige gasten.

Toekomst

Waar we onszelf over een jaar of vijf zien? Geen idee, misschien nog in Espas waar we iedere zomer onze gîte verhuren. Maar het zou ook best kunnen dat we ergens anders wonen of rondreizen, genietend van ons pensioen en zonder verplichtingen. We gaan het zien. Wij wensen iedereen veel sterkte en uithoudingsvermogen, pas goed op jezelf en blijf gezond! 
 

Update uitzending 10-11-2016

Bonjour iedereen, We hopen dat jullie ook gekeken hebben naar de uitzending van Ferme les Arbres. Hierin werd onze emigratie gevolgd van een rijtjeshuis in Almere naar een boerderij op het platteland in de Creuse in Frankrijk.

We hebben zelf ook onze belevenissen weer voorbij zien komen, de tegenvallers en de succesjes, wat was dat leuk. Sommige dingen lijken al weer zo lang geleden, en dat terwijl we nu pas ruim een jaar in Frankrijk wonen. Het was een enorm leuke ervaring om mee te doen met Ik Vertrek. Natuurlijk is het wennen in het begin, om steeds met een microfoontje op te lopen en om overal gevolgd te worden door een camera. Maar op de één of andere manier went het, dit is mede te danken aan de superleuke filmploeg die ons volgde (dank je wel Joost en Joost, het was een leuke tijd!). En dan opeens is het afgelopen en zijn ze weg!

Mensenhanden

In juli, augustus en september hadden we gasten in de gîte. In september, toen de laatste gasten waren vertrokken, konden we dan toch beginnen met het dak van de schuur. Een enorm dak van zo’n 300 m2 waar hoognodig iets aan moest gebeuren. De dakpannen lagen al een tijdje klaar, het hout bestelden we in augustus en dat werd met een grote vrachtwagen gebracht. Allemachtig, wat een enorme stapel hout, en die moesten wij allemaal met z’n tweetjes op z’n plek zien te krijgen! Inderdaad met z’n tweeën, want gezien ons budget was uitbesteden geen optie. En dat is waar we nu nog steeds mee bezig zijn. De enige apparatuur die we hebben is een pannenlift en voor de rest gaat alles met de trap, met een glijbaan voor de dakpannen, met touwen en met menskracht. De eerste helft is nu bijna klaar en het ziet er nog prachtig uit ook. Pas als het complete dak op de schuur zit en de vloer is vervangen gaan we bekijken of het nog steeds haalbaar is om er twee 4-persoons gîtes van te maken.

De moestuin was dit eerste jaar een klein project, mede omdat we er weinig tijd aan konden besteden. Maar wat we geoogst hebben was ontzettend lekker, zo uit de tuin op je bord en natuurlijk biologisch. We hopen volgend jaar de moestuin nog een stuk uit te breiden.

Wij hebben een begin gemaakt met een zwembad op het terrein. Na de winter gaan we hier mee verder zodat het voor het zomerseizoen klaar is. Ook hebben wij bij het asiel een huisgenoot/hond gehaald, Nora. Ze is zo lief en gezellig, dat we hebben besloten dat onze gasten hun huisdier mee mogen nemen!

Het Franse leven

We zijn inmiddels goed gewend aan het Franse leven. We weten waar we heen moeten voor bouwmaterialen, voor informatie en voor onze boodschappen. De bank, de verzekeringen en de overige administratieve zaken zijn geregeld. We hebben erg leuk contact met onze buren, die zelfs vegetarisch voor ons hebben gekookt toen we uitgenodigd werden voor het eten. En dat is heel bijzonder voor Fransen!

Dingen die we ook (weer) willen gaan doen is het maken van kaas, het kweken van kiemen, fermenteren van groenten en het maken van eigen wasmiddel. Naast de moestuin en de nieuwe gîtes willen we ook in ons eigen huis nog van alles doen, want hier is tot nu toe weinig gebeurd omdat ‘gasten nou eenmaal voorgaan’. Verder staat er op ons lijstje om de omgeving nog meer te gaan verkennen dan toe nu toe gelukt is. We wonen in een natuurgebied, en het is hier ontzettend mooi in elk jaargetijde. Zeg maar: elke dag een cadeautje van de natuur. Daar willen we van genieten want ook daarvoor zijn we naar Frankrijk gekomen.

Er zijn nog zoveel leuke dingen te doen en te zien,we zullen ons voorlopig dus niet vervelen!

Hartelijke groet van Frans en Marleen.