Hoe gaat het nu met Martijn en Sean en hun gedeelde droom?

In de uitzending van zaterdag 7 mei 2022 zien we hoe Martijn en Sean vol vertrouwen en met onverminderd enthousiasme bouwen aan hun gezamenlijke droom: een gay resort op Curaçao. Helaas zorgen de verbouwingstress en geldzorgen voor een einde aan hun relatie. Sean gaat terug naar Nederland en Martijn gaat alleen verder. Hoe gaat het nu? 

Update Martijn - Curaçao

We zijn samen aan de droom begonnen en het was misschien iets meer nog Sean's droom om het resort te beginnen. Maar ondertussen is het ook wel mijn droom geworden en ben ik nu alleen onze droom aan het najagen. 

Het leven als resort-eigenaar en gastheer is nu echt begonnen. Erg leuk om na een enorme voorbereidingstijd gasten te mogen ontvangen en hun enthousiaste reacties te horen. Waar ik vooral de dingen zie die nog gedaan moeten worden of niet perfect zijn, zien zij gelukkig vooral de mooie dingen en vinden ze het tot nu toe helemaal niet erg als er bijvoorbeeld nog een kastdeurtje van de keuken ontbreekt. Ondertussen gaat de verbouwing ook door, en verwacht ik de komende maanden nog elke dag druk te zijn met grotere en kleine klussen. En dat vereist wat extra planning. De werkzaamheden die veel lawaai maken zijn grotendeels gedaan en plannen we op dagen dat er geen gasten zijn of als ze weg zijn van het resort. Als er wel gasten zijn proberen we ervoor te zorgen dat ze weinig tot niks merken van de werklui die rondlopen. Tot nu toe loopt dat gelukkig prima.

Thuishaven

 

 

 

 

 

Nog steeds kijk ik elke dag als eerste of er nieuwe boekingen zijn. Het zou fijn zijn als er al meer gasten wat langer vooruit zouden boeken aangezien we de aanbetalingen hard nodig hebben om alles af te maken de komende tijd. Maar ik mag niet klagen over de interesse tot nu toe. Afgelopen weekend zaten er drie studio’s tegelijkertijd vol. Fijn om te zien dat de gasten het onderling ook gezellig hebben. Een gezellige borrel met spontane bbq op de aankomstdag van twee van de stellen heeft daar vast bij geholpen.

De afgelopen weken hebben zowel Woef de hond als Luna de poes jonkies gekregen. Beiden niet de bedoeling, en ook niet handig in deze drukke weken. Maar wel erg schattig! Op deze manier kan ik Luna nog een beetje op Curaçao houden door middel van een kitten van haar.

Thuishaven

Ik ben elke dag nog blij dat ik tegenwoordig op Curaçao woon. Het weer en het buitenleven blijft het grootste voordeel. Maar ook de plantenpracht waar ik op uitkijk tijdens het werken, de vrolijke mensen die rond het zwembad rondhangen, en continu overal vogelgeluiden word ik blij van. Uiteraard zijn er minder leuke dingen (momenteel veel blaadjes harken en opzuigen) en dingen die ik mis (vrienden, de eerste fijne terras-dagen en feestjes/festivals in Nederland, mooie stedenbouw etc) maar vooralsnog geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om terug te keren naar Nederland.

De mooiste plek in wording

Ik denk nog wel een half jaar tot een jaar bezig te zijn om het helemaal af te maken, en ook daarna is er veel onderhoud en liefde nodig. Maar hopelijk is er dan weer eens tijd voor een vakantie, of een weekendje niks doen. Ik hoop natuurlijk dat het resort dan continu vol zit, en dat gasten alleen maar enthousiaster worden over dit plekje. Het zou leuk zijn als ik het resort eens een of twee weken vrij kan houden om vrienden en familie samen te laten komen hier. Ik gok dat ik over een paar jaar weer wat onrustiger wordt en om me heen ga kijken voor een nieuwe uitdaging. Dat zou zeker een groter resort kunnen zijn, of een uitbreiding met een andere, maar voorwaarde is dan wel dat er een realistisch budget en bijbehorende financiële middelen zijn. Maar vooralsnog zijn er nog genoeg ideeën om deze plek tot een van de mooiste ter wereld te maken!

Update Sean - Nederland

De aankomst in Nederland was voor mij niet zo makkelijk. Gelukkig heb ik wel hele lieve vrienden om mij heen die mij goed hebben opgevangen. Ik vind het fijn om weer dichtbij hen te zijn, omdat ik veel steun van hen krijg. Daar ben ik enorm dankbaar voor! Ik heb inmiddels een tijdelijk woonadres gevonden en wat sollicitatiegesprekken gehad. Het ziet er naar uit dat ik binnenkort ergens aan de slag kan gaan. 

Wat ik vooral nog mis is een gevoel van thuis en mijn dieren. Lune de poes is onverwachts moeder geworden. Zodra de kleintjes wat groter zijn kunnen ze hopelijk snel naar Nederland komen. Daar kijk ik wel naar uit. Ik hoop dat het nu klaar is met klap op klap en dat er tijdens de weg van verwerking weer nieuwe leuke ervaringen voorbijkomen en dat ik me mag blijven verwonderen. 

Tijd voor een weg omhoog

Het is best heftig om te zien dat jouw droom en idee wordt geleefd. De droom van meedoen met Ik Vertrek is wél uitgekomen, al had ik een andere uitkomst verwacht. Wat ik hieruit heb geleerd is dat ik meer moet uitgaan van mezelf, want die blijft altijd over. Tot slot: van een verbouwing naar bouwen aan mijn eigen fundering. Want na regen komt altijd zonneschijn en andersom! 

Ondanks alles hoop ik dat Martijn er iets heel moois van maakt en dat het een succes gaat worden. 
 
Lieve groetjes, Sean