Zelf maakt hij geen muziek, maar Hans van den Boom is een klassiek-liefhebber pur sang en weet er alles vanaf. Dit jaar viert hij een jubileum: hij presenteert Het Zondagochtend Concert al 25 jaar.
Dit interview staat in het cd-boekje 'AVROTROS Klassiek presenteert... Ella van Poucke', een luxe uitgave speciaal voor leden van AVROTROS Klassiek. Lees meer over het lidmaatschap AVROTROS Klassiek.
Hans van den Boom: 'Ik wil het állemaal gehoord hebben'
Naam: Hans van den Boom
Presenteert: Spiegelzaal, Het Zondagochtend Concert, De Muziekfabriek, Prinsengrachtconcert
Speelt: Niks noemenswaardigs
Luistertip: Haydn: Symfonie nr. 45 ‘Afscheidssymfonie’
Muzikale zonde: Les Feuilles Mortes, gezongen door Yves Montant
Op een wat druilerige middag in Hilversum zingt Hans van den Boom luidkeels “Oh, je voudrais tant que tu te souviennes. Des jours heureux où nous étions amis. En ce temps-là la vie était plus belle. Et le soleil plus brûlant qu'aujourd'hui.” Het is het eerste couplet uit het lied Les Feuilles Mortes, dat Hans, mits gezongen door Yves Montant, als enige weet te antwoorden op de vraag naar welke muziek hij naast klassieke muziek wel eens luistert.
Hans: “Weet je, er is zo verschrikkelijk veel klassieke muziek geschreven. Vanaf de middeleeuwen tot aan de huidige tijd. Voordat je dat allemaal geluisterd hebt, ben je dood. En ik wil het állemaal gehoord hebben. Dus elke keer dat je naar popmuziek luistert, is tijdverspilling.”
Heb je klassieke muziek van huis uit meegekregen?
“Nee, helemaal niet. Bij het vertrek van ingenieur Otten als president-directeur van Philips, kregen alle medewerkers zijn afscheidsrede op een grammofoonplaatje. Wij hadden geen platenspeler, maar konden hem later afspelen op het tweedehandsje van Oom Frans. De plaat begon met de Afscheidssymfonie van Joseph Haydn. Ik had nog nooit zoiets gehoord, maar wist meteen: dít is het! Ik was toen een jaar of zeven en heb het plaatje grijsgedraaid.”
Ik wist meteen: dít is het!
Hoe ben je daarna bij Radio 4 terecht gekomen?
“Na mijn studie journalistiek kreeg ik een baan bij STAD Radio Amsterdam. Het actualiteitenprogramma dat ik presenteerde, werkte volgens het principe ‘praatje-plaatje’. Ik draaide dan ook wel eens een nocturne van Chopin tussendoor. Toen we op zondagochtend zendtijd kregen, maar niemand die wilde vullen, zei ik: ‘dat wil ik wel doen, maar alleen met klassieke muziek’. Ik draaide muziek en ontving er gasten als Anton Kersjes en Jard van Nes. Later in Hilversum bleken veel mensen mij al te kennen van precies dat ene uurtje op de Amsterdamse zender.”
Gefeliciteerd! Dit jaar vier je een jubileum.
“Twee zelfs! In september bestaat Het Zondagochtend Concert 25 jaar én ben ik net zoveel jaar in vaste dienst. Ik begon ooit bij de AVRO met het presenteren van de Kurhausconcerten. Die waren op zaterdagochtend, waar we een beetje ingeklemd zaten tussen het ontbijt van de hotelgasten en de lunch. Geen kwaad woord over het Kurhaus, maar het personeel keek ons soms een beetje weg. In 1993 ontstond het idee voor de Zondagochtend Concerten vanuit het Concertgebouw en daar zijn de Kurhausconcerten voor ingeruild. Het eerste concert was op zondag 4 september 1994.”
Is het programma sindsdien erg geëvolueerd?
“Ja, het is vooral toegankelijker geworden. Aanvankelijk was het een symfonisch concert met soms ook best ingewikkelde stukken. Maar omdat de serie afhankelijk is van losse kaartverkoop, moesten de tickets ook gewoon verkopen. Tegenwoordig programmeren we muziek die zowel voor de mensen in de zaal, als ook voor de luisteraar thuis altijd prettig is om naar te luisteren.”
Gebeurt er in september nog iets speciaals?
“Op zondag 1 september, eigenlijk drie dagen te vroeg dus, speelt het Radio Filharmonisch Orkest Verdi’s Ouverture La Forza del Destino. Diezelfde akkoorden in de kopersectie klonken 25 jaar geleden om één minuut over elf ook tijdens het allereerste concert. En we sluiten dit concert, net als toen, af met het Capriccio Italien van Tsjaikovski.”
Van de bijna duizend uitzendingen heb ik er maar twee gemist.
Wordt het na 25 jaar nooit eens saai?
“Nee! Samen met het Concertgebouw bepaal ik mee wat er gespeeld wordt: welke orkesten, welke musici, welke muziek. Ik vind dat heerlijk. 40 zondagen per seizoen, 25 jaar lang: van die inmiddels bijna duizend uitzendingen heb ik er maar twee gemist. Eentje omdat ik een keer voor de AVRO iets in Maastricht moest doen. De andere keer omdat ik op mijn kop gevallen was en mijn sleutelbeen gebroken had. Ik ben echt nog nooit met tegenzin naar Amsterdam gereden.
Weet je, klassieke muziek is gewoon het allermooiste wat er bestaat! Voordat ik hier aan het eind van de dag de slagboom doorrijd zit er al een cd’tje in de speler. Ik luister echt de godganselijke dag naar klassieke muziek. Wij hebben de mazzel dat we van een bepaald stuk wel 100.000 uitvoeringen hebben. Terwijl Joe Cocker, ja dat is dat ene plaatje en dan weet je het wel.”
Tekst: Marjolein Lever
