In het Opium Atelier maakte kunstenaar Merel Jansen elke dag twee portretten van hetzelfde model, in de ochtend en aan het einde van de dag. Op die manier komen de verscheidenheid in kleur, vorm, gelaat en gemoed aan het licht. Kortom: daar waar beeldende kunst volgens Merel over gaat. En modellen zocht ze ter plekke, op het Mediapark.
Elke week ontvangt het radioprogramma Opium een kunstenaar in het Opium Atelier, een pipowagen aan de vijver van het AVROTROS-gebouw in Hilversum, die vijf dagen de tijd krijgt om tot een werk te komen of te experimenteren. Er is dagelijks contact met de kunstenaar in de uitzending en aan het eind van de week haalt presentator Annemieke Bosman de kunstenaar op uit het atelier en wordt het voltooide werk gepresenteerd in de uitzending.
Opium is elke werkdag tussen 22:30 - 00:00 uur te horen op NPO Radio 4.
![]({"src":{"default":"https:\/\/www.assets.avrotros.nl\/user_upload\/_processed_\/f\/1\/csm_Merel-Jansen---dames-receptie-1_171440d441.jpg"}})
![]({"src":{"default":"https:\/\/www.assets.avrotros.nl\/user_upload\/_processed_\/d\/2\/csm_Merel-Jansen---Dames-receptie-_4f26274bba.jpg"}})
Merel gaf zichzelf voor ieder model één dag de tijd. Binnen deze tijd konden de werken slagen, of niet. Merel: ‘Ik vind het een interessant gegeven om met dit tijdsvacuüm te spelen. Want als een kunstwerk niet mag mislukken, waarom zou je er dan überhaupt aan beginnen?’
Merel Jansen (1990) heeft Fine Art Painting gestudeerd aan de ArtEZ/AKI en Textile Design aan de LUCA School of Arts in Gent. Ze exposeerde in binnen en buitenland. Dit jaar is ze door Royal Talens gekozen tot Rembrandt Ambassadeur en gaat ze exposeren in het Rijksmuseum Amsterdam in 2020.
Dagboek Merel Jansen over het portret van Alex
'Meteen wanneer ik ‘s ochtends koffie ga halen kom ik mijn nieuwe ‘model’ van vandaag tegen. Alex is schoonmaker, komt uit Roemenië en heeft maar een paar uur geslapen. Zijn humeur verraad zijn korte nacht niet. Juichend stemt hij in met mijn vraag of ik vandaag twee portreten van hem mag maken. Hij roept tegen zijn collega’s dat hij nu bekend gaat worden.
Ik maak een aantal foto’s in het heldere ochtend licht. Alex is niet tevreden. Hij laat wat foto’s van hemzelf zien op zijn telefoon die volgens hem beter zijn. De foto’s tonen hem in een bar, rood licht en een pet op. Als ik hem uitleg dat ik juist dit moment wil hebben, zegt hij dat er altijd betere momenten bestaan. Ik kan hem daarin geen ongelijk geven. Toch verkies ik het rauwe en pure nu.
![]({"src":{"default":"https:\/\/www.assets.avrotros.nl\/user_upload\/_processed_\/2\/6\/csm_Merel-Jansen---Alex-3_179cba9b9e.jpg"}})
![]({"src":{"default":"https:\/\/www.assets.avrotros.nl\/user_upload\/_processed_\/7\/7\/csm_Merel-Jansen---Alex-1_1d6e0478ed.jpg"}})
In de middag spreken we weer af, als hij klaar is met werken. Om half 3 komt hij langs. Het eerste schilderij is dan bijna af. Alex wil het portret graag hebben, dat gaat niet, maar een foto ervan volstaat volgens hem gelukkig ook. Tijdens de tweede foto schijnt de zon. De vermoeide trekken in zijn gezicht hebben nu plaats gemaakt voor een scherpere blik.
En dag later komt Alex halverwege de dag naar zijn tweede portret kijken. Hij zegt dat hij trots op me is. Hij lijkt op Pablo Escobar, vindt hij.'
