Vanaf 12 februari is er in het Rembrandtshuis een tentoonstelling over de nietsverhullende manier waarop Rembrandt en zijn tijdsgenoten naakt portretteerden. Het is voor het eerst dat de manier waarop Rembrandt zijn naakten tekende bij een breed publiek onder de aandacht wordt gebracht.
Naaktmodellen
Tijdens de Renaissance begonnen kunstenaars met levende modellen te tekenen. Het duurde echter even voordat er ook naakte modellen figureerden. Vrouwelijke naaktmodellen kwamen pas later in beeld. In het atelier van Rembrandt poseerden zijn leerlingen vaak naakt voor elkaar, maar voor vrouwelijk naakt werd gebruik gemaakt van prostituees.
Borsten, rimpels en plooiende buiken
Rembrandt verbeeldde zijn modellen zoals ze waren, niets verhullend en niets ontziend. Hij verbeeldde hangende borsten, rimpels, plooiende buiken, pokdalige dijen en voer zijn eigen koers, tegen de heersende mode in. Hiermee deed Rembrandt met zijn leerlingen mee aan de nieuwe trend om modellen te tekenen, maar met een andere aanpak dan zijn tijdgenoten. Rembrandt presenteerde de werkelijkheid en voldeed niet aan het gangbare schoonheidsideaal.
Kritiek
Deze manier van portretteren kwam hem op hevige kritiek te staan. Het gebruik van de naaktmodellen ontketende een discussie over kunst, schoonheid en vergankelijkheid, onderwerpen die destijds even gevoelig lagen als nu.
Carla van de Puttelaar
Om de link te leggen naar de hedendaagse kunst, is een samenwerking gezocht met de Nederlandse fotografe Carla van de Puttelaar. Van de Puttelaar, gespecialiseerd in portretfotografie, staat bekend om haar bijzondere Rembrandteske manier van (naakt) fotografie. Dit komt voornamelijk terug in het gebruik van licht en donker, waarbij het vrouwelijk lichaam centraal staat op een niets verhullende manier.
Rembrandts naakte waarheid
is te zien van 12 februari tot en met 16 mei 2016 in Museum Rembrandt in Amsterdam.
