De Franse Pierre Auguste Renoir (1841-1919) begon als schilder van bloemetjes op porselein, maar ontwikkelde zich uiteindelijk tot een succesvol en beroemd impressionistisch kunstschilder.
Auteur: Willem de Winter is schilderijenexpert bij Tussen Kunst en Kitsch en makelaar en beëdigd taxateur in kunst en antiquiteiten.
De kunstenaar Pierre Auguste Renoir begon zijn artistieke loopbaan als schilder van bloemetjes op porselein in de Sèvres-fabriek bij Parijs. Tegelijkertijd ging hij klassieke beelden tekenen in het Louvre en kreeg hij zijn eerste tekenlessen. Toen de fabricage van porselein veranderde in machinaal aangebrachte decors besloot Renoir gordijnstoffen te gaan beschilderen en kunstenaar te worden. Vanaf 1864 werden zijn schilderijen toegelaten op de Parijse Salon, daar had hij wisselend succes. Ondertussen ontwikkelde hij zich als een impressionist, net als zijn tijdgenoten Manet, Degas en Monet . Na 1875 groeide zijn maatschappelijk en financieel succes. Kenmerkend onderdeel van zijn oeuvre zijn tijdloze naakten. Renoir moet in het algemeen een hekel gehad hebben aan professionele modellen. Wie voor hem poseerde, mocht gewoonlijk praten en bewegen. Tot zijn favoriete modellen behoorden zijn eigen dienstmeisjes. Hij stelde aan hen geen hoge eisen, van hen werd alleen gevraagd: ‘een huid te hebben waarop het licht mooi kan vallen’.
Op de vraag hoe hij erin slaagde zijn naakten zulke natuurlijke vleestinten te geven en ze zo welgevormd te maken, antwoordde hij; ‘Ik ga net zo lang door met schilderen tot ik het gevoel krijg dat ik aan het knijpen ben. Dan weet ik dat het goed is’. Ook zei hij een keer eens dat hij een naakt voltooid vond zodra hij ‘zin kreeg om het te strelen’.
Op latere leeftijd raakte Renoir gehandicapt door artritis. Dit had ondermeer to gevolg dat hij met zijn handen zijn penselen niet goed meer kon sturen. De penselen werden daarom met een riempje aan zijn arm vastgemaakt. Renoir wist met behulp van deze methode nog tot in zijn laatste jaar als schilder actief te blijven en nog enkele mooie naakten te schilderen.
Naar aanleiding van het werk van zijn 18de eeuwse collega schilder Francois Boucher, een door hem zeer gewaarde schilder van vrouwelijke naakten, merkte Renoir eens op: ‘Een schilder, ziet u, die gevoel heeft voor borsten en billen, is een verlost mens’.
Gegevens o.a. ontleend aan: De aap van Rembrandt, Antoon Erftemeijer, Uitgeverij Becht, Haarlem, 2000.
