Louise Bourgeois móest kunst maken om haar jeugd te verwerken. Haar werken tonen haar gevecht op een wonderschone manier. De oeuvretentoonstelling 'Louise Bourgeois – To Unravel a Torment' in Museum Voorlinden is vanwege het coronavirus helaas niet meer te zien. In deze aflevering van Nu te Zien! krijg je gelukkig toch nog een mooie rondleiding van Marieke Uildriks museumdirecteur van Museum Jan.
LET OP! DEZE TENTOONSTELLING IS NIET MEER TE ZIEN!
In Nu te Zien! verlaten museumdirecteuren hun eigen museum om bijzondere, tijdelijke tentoonstellingen te bezoeken door het hele land. Nu te Zien! is vanaf vrijdag 29 mei 2020 om 21.15 uur terug op NPO 2 met nieuwe afleveringen.
Toegangspoort
Maman – de grootste spin die Louise Bourgeois (1911-2010) ooit maakte – kruipt het terrein van Museum Voorlinden in Wassenaar op. Het beeld fungeert als toegangspoort naar 'To Unravel a Torment', een zes decennia overspannende overzichtstentoonstelling met veertig sleutelwerken van de Frans-Amerikaanse kunstenares. Bijzonder aan Bourgeois is dat ze in haar lange carrière telkens met nieuwe technieken, materialen en onderwerpen werkte. Ze was niet radicaal om het radicaal zijn, maar omdat ze zich niets aantrok van heersende trends.
Heldenepos
‘Bourgeois had een moeilijke jeugd’, vertelt Voorlinden-directeur Suzanne Swarts. ‘Haar moeder was bedlegerig en daardoor nam ze de rol van moeder des huizes op zich. Ze voelde zich de geliefde van haar vader. Toen bleek dat hij een affaire had met het kindermeisje, sloeg die liefde om in haat. Als je naar haar werk kijkt, voel je waarmee ze te dealen heeft gehad. Bourgeois móest dingen maken om haar verleden te verwerken. Haar oeuvre is in die zin een heldenepos. Ze was slachtoffer, maar heeft dat feit aangegrepen om er haar kracht van te maken.’
Drang tot destructie
Die kracht is te zien in de installatie The Destruction of the Father, een uitgebeelde droom waarin ze met haar broer, zus en moeder haar vader opeet. Swarts: ‘Het opeten staat voor haat en vernietiging, maar ook voor het internaliseren en koesteren van haar vader. Eenzelfde drang tot destructie en tegelijkertijd creatie is zichtbaar in Le Défi, een wankel dekenkarretje volgestouwd met glas. Ik vind het prachtig, maar als je ernaar kijkt voel je ook het verlangen om het te verwoesten.’