Nu te Zien! - Louise Bourgeois in het Rijksmusem

Nu te zien / 27 jun 2019

Schrik niet als je langs het Rijksmuseum komt. De gigantische spinnen van kunstenaar Louise Bourgeois zijn de museumtuinen ingekropen. Voor veel mensen zijn metershoge spinnen een regelrechte nachtmerrie, maar Bourgeois wil juist de positieve eigenschappen van de insecten: ze zijn geduldig, netjes, nuttig en slim. De monumentale zijn tot en met 3 november te bewonderen.

In Nu te Zien! verlaten museumdirecteuren hun eigen museum om een bijzondere, tijdelijke tentoonstelling te bezoeken en diens hoogtepunten te bespreken. Deze week bezoekt Ralph Keuning, directeur van Museum De Fundatie, de beeldentuin van het Rijksmuseum, waar twaalf beelden van Louise Bourgeois te zien zijn. Kijk hier de aflevering terug.

Spider Lady

Sommige mensen worden nooit kwaad, zoals een spin niet kwaad wordt als je door zijn web loopt. De spin begint gewoon opnieuw. Louise Bourgeois (1911-2010) keek al op vroege leeftijd met een psychologisch oog naar dieren en insecten. Ze vergeleek hun eigenschappen met die van haarzelf en de mensen om zich heen. Zo vergeleek ze haar moeder met de spin, beiden waren slim, geduldig, zorgzaam, beschermend en netjes. Doordat haar moeder op jonge leeftijd overleed, werd Bourgeois' fascinatie voor de spin alleen maar groter. De traumatische ervaringen uit haar kindertijd verwerkte ze in haar werk. 'It is not so much where my motivation comes from but rather how it manages to survive.'

Wereldberoemd

De spinnen van Bourgeois zijn over de hele wereld te zien geweest. Onder andere Tate Modern in Londen, The National Gallery of Canada en het Guggenheim Museum Bilboa kochten een eigen spinnensculptuur. Die wereldfaam kreeg Bourgeois overigens pas op late leeftijd, ze brak door op haar zeventigste. Als eerste vrouwelijke kunstenaar ooit kreeg ze in 1982 een retrospectief in het Modern Museum of Art in New York.

Tate Modern

Het Londense museum Tate Modern vroeg Bourgeois om als eerste kunstenaar een ‘commission’ te maken voor de gloednieuwe Turbine Hall. Ze ontwierp drie stalen torens van ieder negen meter hoog, waar bezoekers op konden klimmen. Voor de opening van I do, I undo, I redo ontwierp ze ook nog Maman. Dit ‘extraatje’ werd haar magnum opus. Bezoekers die recht onder de griezelige Maman staan en omhoog kijken, zien de eieren die ze in haar buik draagt. Dreiging en kwetsbaarheid verenigen zich in het tien meter hoge beeld.