De bijzondere tentoonstelling 'Rothko & ik' biedt bezoekers van het Stedelijk Museum Schiedam de kans om in hun eentje naar het schilderij Grey, Orange on Maroon No. 8 van Mark Rothko te kijken. De schilderijen van de Amerikaanse kunstenaar staan bekend om hun grote emotionele lading en meditatieve werking. Deze 'once in a lifetime experience' is nog tot en met januari 2020 te ervaren. Ga jij voor tien minuten of boek je een vol uur?
Slow kijken
Gemiddeld kijkt een museumbezoeker dertig seconden naar een kunstwerk. Veel te kort, vindt het Stedelijk Museum Schiedam. Zeker als het om een schilderij van Rothko gaat. Zijn abstracte kleurencomposities zijn bij uitstek bedoeld om langer naar te kijken. Hij wilde dat de toeschouwer opgeslokt zou worden door het schilderij en dezelfde spiritualiteit zou ervaren die hij zelf beleefde tijdens het maken ervan. Of zoals Rothko het zelf zegt: “A painting is not a picture of an experience, but is the experience.”
Stedelijk Museum Schiedam creëert de perfecte omstandigheden voor dit 'slow kijken'. Grey, Orange on Maroon no. 8 hangt in een aparte ruimte met in het midden een bank. Het licht is gedimd zodat de opbouw van de kleuren het beste tot zijn recht komt. Ook kun je gebruik maken van een noise-cancelling koptelefoon. In de speciaal ingerichte wachtruimte krijg je mindfulness-tips om je Rothko-ervaring zo optimaal mogelijk te maken. Er is werkelijk overal aan gedacht voor jouw één-op-één-moment met Rothko. Voor een nog intensere beleving zijn er ook tijdsloten van een heel uur beschikbaar. Deze moeten van tevoren geboekt worden.
I'm not interested in the relationship of color or form or anything else. I'm interested only in expressing basic human emotions.
Mark Rothko
Mark Rothko (1903-1970) wordt geboren in Rusland als Mark Rothkowitz. Op zijn tiende emigreert hij met zijn familie naar Amerika. Hij studeert heel even aan een kunstopleiding in New York, maar besluit al snel dat hij zijn talent op eigen wijze wil ontwikkelen. Het schilderen zelf ziet hij als een spiritueel proces en alles wat hij zelf voelt, wil hij overbrengen op de kijker.
Hoewel zijn 'murals' zich makkelijk als abstract laten labelen, had hij daar zelf een heel ander idee over: "I'm not an abstractionist. I'm not interested in the relationship of color or form or anything else. I'm interested only in expressing basic human emotions: tragedy, ecstasy, doom, and so on."
Tegen het einde van zijn leven wordt het kleurgebruik van Rothko steeds somberder en donkerder. Ondanks zijn wereldwijde succes, lijdt de kunstenaar aan depressies. In 1970 pleegt hij zelfmoord.
Persoonlijke ervaring
Rothko zocht in zijn werk naar een manier om de toeschouwer te raken zoals muziek dat kan doen. Recht in het hart, zonder omweg via het hoofd. Het kan bijna niet anders dan dat Rothko de intieme tentoonstelling in het Stedelijk Museum Schiedam zou hebben toegejuicht. Hij vond immers dat zijn werk een persoonlijke ervaring moest zijn.
A painting is not a picture of an experience, but is the experience.
In het gastenboek van 'Rothko & ik' kunnen bezoekers die persoonlijke ervaringen delen. Ze waren ontroerd, verrast, zen, betoverd en dankbaar. De één-op-één-tijd met Rothko’s monumentale ‘mural’ wordt gezien als meditatief, religieus en yoga voor de geest. Een greep uit de reacties: ‘Hoe langer je kijkt, hoe meer het tot leven komt.’ ‘Ik leek wel te verdwijnen in het schilderij’. ‘Ik ging ervan dansen’.