Wilfried de Jong droomt mee met de Olympische droom van windsurfer Kiran Badloe.
Leven zonder haast
Als hij op hoge snelheid over de zee scheert, ziet hij ze wel eens dobberen: dode schildpadden, verstrikt geraakt in zwerfplastic. Verdomme. Leren we dan nooit de natuur te omhelzen in plaats van aan te tasten.
Kiran Badloe is een jongen van het water. Van schoon, tintelend, lichtblauw water. Zijn Surinaamse vader nam hem als zevenjarige mee naar de bovenwindse eilanden. Hij kreeg een board en liet zich door de golven meevoeren langs de kust. Wat een heerlijke tijd: Kiran in de hete zon in een zwembroekje op zijn eerste surfplankje. Onder hem schoot van alles voorbij: een school kleurige vissen, koraalriffen, zeeanemonen.
Bon bini noemden ze dat leventje op Bonaire. Een leven zonder stress. Kiran is nog steeds een levensgenieter. Voor een wedstrijd surfen moeten ze hem echt prikkelen. He Kiran, komaan, wakker worden, je moet vliegen op je plank. Vechten, winnen.
In Tokio zal hij turen naar de verschillende kleuren van het water. Dan weet hij precies waar de windvlagen zijn, wind die hij wil vangen in zijn zeil. Dan hoort hij het suizen onder zijn plank. Soms hoort hij even niets, dan weet Kiran: ik ben los van het water, ik vlieg. Man, wat is surfen dan mooi. Als ballet op water. Sierlijk, krachtig en snel. Iedereen achter je laten. Met een grijns de finish over. Een zoen voor de plank, een omhelzing met de coach.
Aan de wal heeft Kiran nog maar één wens: zijn buikje rond eten met bami kip, van mama Badloe. Op het gemak. Geen race, geen snelheid. Alleen lekker eten, hangen en genieten. Dat is Bon bini, leven zonder haast.
Uitzending donderdag 22 juli 2021 22.00 uur NPO 2
