Sijbrand was dominee van de kerkgemeenschap in De Lier. Een paar maanden geleden zag hij een vacature voor een dominee op Ameland en samen met zijn vrouw Marjanne en zoontje IJsbrand ging hij het avontuur aan.
Een huis vol gezelligheid
Het gezin is inmiddels dolgelukkig op Ameland. Ze wonen in een prachtig huis waar ze alle ruimte hebben, waardoor ze al veel vrienden en familie te logeren hebben gehad. IJsbrand heeft het ook naar zijn zin. Op het kinderdagverblijf heeft hij al veel vriendjes en vriendinnetjes gemaakt. “We hebben ook een goede band met de buren, het buurmeisje komt vaak spelen. Je vindt elkaar hier makkelijk.”
Het is alsof hemel en aarde hier dichter bij elkaar zijn.
Tot rust komen in de natuur
Naast de mensen, speelt ook de natuur een grote rol in hun geluk. Ze wandelen veel en komen dan helemaal tot rust. “Het is alsof hemel en aarde hier dichter bij elkaar zijn. Het is hier anders, het voelt anders.” Voor IJsbrand is wandelen ook een feestje, zeker wanneer ze naar het Krûmeltjesspoor gaan. Daar wijst een wijze uil je de weg, hebben de keien oogjes en zijn de paddenstoelen zo groot dat hij erop kan zitten!
Lekker aan de slag
Ondertussen is Sijbrand druk bezig met kennismaken met de gemeente. Samen met Marjanne organiseert hij huiskamerbijeenkomsten om een persoonlijke band op te bouwen met de kerkgemeenschap, maar de deur staat open voor iedereen die nieuwsgierig is naar het echtpaar. Marjanne heeft ook een baan. Ze helpt op de kaasboerderij van het eiland bij het maken van de kaas en in de winkel. Hier verkopen ze in de zomer boerenijs en andere bijzondere natuurproducten.
Mensen op Ameland leven om te zijn.
Ameland is thuis geworden
Het is duidelijk dat de familie Alblas met volle teugen geniet van Ameland. Het eiland is echt hun thuis geworden. Onlangs waren ze voor het eerst sinds de verhuizing op het vasteland en misten ze direct het eilandleven. “Mensen op het vasteland leven om te werken, mensen op Ameland leven om te zijn. Als er vandaag iets niet afkomt, dan komt het morgen wel. Er heerst een soort rust in de mensen.”
