Bij SPLNTR! ontvangt Splinter Chabot ieder weekend spraakmakende gasten. Hij spreekt met graffiti-kunstenaar Judith de Leeuw. Ze maakt werken over de hele wereld en heeft net een enorm werk afgerond op het Leidseplein.
Een vroege obsessie
Judith had als kind al een obsessie voor de tekenkunst. Ze vond het zo leuk dat ze er volledig in kon verdwijnen. Haar vriendinnen weten nog hoe ze vroeger urenlang met haar haren boven de tafel hing en met niemand wilde praten. Die uitweg in het tekenen had Judith nodig omdat ze een vrij moeilijke jeugd had. Ze woonde niet altijd bij haar ouders en kreeg met Jeugdzorg te maken. In die periode merkte ze dat haar gevoelens kwijt kon in het tekenen.
Een kantlijn
Op de basisschool vond iedereen Judith geweldig, maar op de middelbare school kreeg ze al vrij snel een ander stemgeluid te horen van degenen die dachten dat ze er niks mee ging bereiken. Ze kan zich nog herinneren dat ze heel goed was in biologie maar dat ze een onvoldoende kreeg omdat er een tekeningetje in de kantlijn stond, en dat terwijl ze vrijwel alle vragen goed had. Splinter’s mond valt open van verbazing wanneer Judith dit aan hem vertelt.
Ze ging kapot aan het idee dat ze voor de rest van haar leven ongelukkig zou zijn met een kantoorbaan. Judith zou nog liever een zwerver of een verslaafde worden dan dat ze de rest van haar leven met zo’n baan opgescheept zou zitten.
Het leven op straat
Ook heeft Judith een tijd op straat geleefd en dat vond ze heftig: ‘’Het was dag tot dag en nacht tot nacht uitvogelen hoe je er doorheen gaat komen.’’. Ze was weggelopen van Jeugdzorg omdat ze absoluut niet in een inrichting wilde belanden na de verhalen die ze had gehoord. Jeugdzorg vond de situatie gevaarlijk worden en schakelde de politie in om haar te vinden.
Ze zat toen bij een goede vriendin, bij wie ze regelmatig mocht blijven slapen. De vader van haar vriendin beschuldigde haar echter onterecht van diefstal. Het ging toen enorm slecht met Judith en ze woog nog maar 45 kilo. Genoeg reden voor de vader om ervan uit te gaan dat ze zijn geld had gestolen. Uit woede belde hij de politie, die even later aanklopte.
Het was dag tot dag en nacht tot nacht uitvogelen hoe je er doorheen ging komen.
Torenhoge Hekken
Ze werd meegenomen in een politiebusje dat urenlang doorreed. Ze kwam terecht in Zeist en keek uit het raam waar ze torenhoge hekken zag: ‘’Ik wou gewoon ontsnappen.’’. Ze was echter doodop van de eerdere doorgehaalde nachten en viel daar snel in slaap.
Wanneer ze wakker wordt staat er eten klaar in haar kamer en ze is in een positieve zin verbaasd. Ze had die basisbehoeftes al lang niet meer kunnen vervullen en juist op deze plek lukte het wel. Toen ze uit haar kamer werd meegenomen werd haar echter duidelijk gemaakt dat dit een uitzondering was en dat ze er maar beter niet aan kon wennen.
Vooruitgang
Tijdens deze periode heeft ze het meest geleerd over tekenen. Op haar kamer had ze enkel een pen en papier, dus het was haar enige manier om de tijd door te komen. Een van de begeleiders merkte op hoe goed Judith in tekenen was en vertelde haar dat ze er iets mee moest gaan doen. Vanaf dat moment ging het steeds beter met haar. ‘’Ik had gewoon een beetje aanmoediging nodig.’’.
Ze maakte kennis met street art en wist meteen dat dat hetgene was dat ze heel erg graag wilde leren. In 2016 maakte ze een portret van Amy Winehouse in Amsterdam, dat vervolgens de wereld overging. Ze werd door internationale organisaties uitgenodigd om voor hen nieuwe kunstwerken te maken en nu gaat ze de hele wereld over met haar tekeningen.
Kijk alles van SPLNTR! terug op NPO Start!
