Kijkje achter de schermen: de hoogtepunten van de crew van De Streken van Van Boven

Zit je ook likkebaardend voor je televisie bij het kijken van De Streken van Van Boven? Kun je je voorstellen hoe het team (inclusief hond Hughie) achter het programma zich heeft moeten voelen tijdens de opnamen!  We vroegen de makers wat hun hoogtepunten waren tijdens het maken van serie. 

Regisseur Richard den Dulk: ‘Hoe lekkerder hoe erger!’

We draaiden in Zeeland nabij Wolphaartsdijk bij een vriendelijke aardappelboer rond zijn honderden jaren oude zwart geteerde woest romantische houten aardappelschuur. Een plek waar je direct fantasieën krijgt over wat zich hier al die jaren moet hebben afgespeeld. Maar wat er romantisch uitzag, was in werkelijkheid natuurlijk niet zo. Bij binnenkomst bleek de aardappelschuur vrijwel leeg. De aardappels zaten nog in de grond want….en vrijwel direct kwam het antwoord met bakken uit de hemel.

Etende mensen filmen die voor je ogen je lievelingskostje naar binnen werken, is de grootste hel die er is.

Regisseur Richard den Dulk

Al glibberend met regenhoezen over de apparatuur en regenpakken aan stonden we met onze laarzen tot de enkels vast in de modder om Yvette en de boer glibberend over de akker te zien lopen gewapend met een riek. Waar de trekker zou vastlopen slaagde Yvette en de boer erin om met een zak vol in de schuur terug te keren voor een heerlijk maal: verse friet met de grootste Zeeuwse mosselen die je maar kan bedenken.

De schuur vulde zich met overheerlijke luchten (knoflook, venkel,mosselen en friet) en de eetscène koste tijd, veel teveel tijd, want etende mensen filmen die voor je ogen je lievelingskostje naar binnen werken is de grootste hel die er is. Met hongerklop stonden we te filmen, iedereen met een strakke kop, maar inwendig verlangend naar het het eindteken: ‘cut!’.

Hondje Hughie (spreek uit: You-wie)

(bijnaam Shuggy of Shugs) 

Ik was erg gespannen de eerste dagen op een set: allemaal nieuwe mensen: spannend is dat toch altijd. Ik wilde echt overal bij zijn en alles zien. Héél interessant allemaal. Helaas kon dat niet altijd, dan mochten er opeens geen honden in de ruimte waar gefilmd werd, of was er ook een kat aanwezig. Ik hou niet van katten, die halen echt het bloed onder mijn nagels vandaan. 

Gelukkig was stagiaire Jade er dan altijd voor me om even een blokje met me om te gaan, want mijn baas moest leuk doen voor de camera. Jade is echt heel lief, ze had vooral veel lekkers dat ik ook kreeg als ik geen kunstje deed. Dat krijg ik bij mijn moeder nooit. 

Ik heb heel veel nieuwe vrienden gemaakt tijdens het maken van deze serie, wat wonen er veel leuke honden in alle streken van Nederland zeg. Ik was verliefd op de hond van Jan de Hazelnootman in Limburg, heb warme herinneringen aan de leuke hond van Ewoud, de schapenboer in de Achterhoek, heb echt een van de leukste middagen van mijn leven gehad bij de Familie Wiegel in de tuin in Giethoorn, maar het aller, állerleukste was om mijn broer Maxi te ontmoeten in Roermond. Hij gaf met een mooi Camo-halsbandje met strik dat ik nu altijd draag. 

Yvette zei dat we hem binnenkort nog zeker gaan opzoeken, gelukkig kan ik nog naar de foto’s en de teevee kijken tot we weer gaan. Ik ben nog maar heel jong, maar in de korte tijd dat deze serie werd opgenomen ben ik echt heel snel opgegroeid. Nu draai ik even bij in mijn mand thuis, maar hopelijk gaan we gauw weer draaien in het land. Ik hou van reizen samen met Yvette, dan zijn we echt op ons best. 
 

Met de hond van schapenboer Ewout

Knuffelen met de hond van hazelnootman Jan

Met broer Maxi

Wie de dag ziet krieken over de stuwwallen ten oosten van Nijmegen, prijst zich gelukkig.

Regisseur Bart Nijpels

Regisseur Bart Nijpels: Het Rijk van Nijmegen

Wie de dag ziet krieken over de stuwwallen ten oosten van Nijmegen, prijst zich gelukkig. Oerlandschap, ontstaan tijdens het Saalien, de voorlaatste ijstijd toen Scandinavische gletsjers zuidwaarts schoven en rivierafzetting van IJssel en Rijn voor zich uit stuwden. Deze zondagochtend staan we met de hele filmploeg klaar voor vertrek. De zon duwt de nevel uit de dalen en onthult de pracht van dit unieke natuurgebied. Het is van een vrolijk stemmende schoonheid dus wandelen we goedgemutst naar de eerste locatie van wat onze laatste filmdag wordt. En die is bijzonder.

Dankzij noest speurwerk van de redacteuren, de onmisbare mensen achter de schermen van ieder televisieprogramma, komen we met ‘Streken van Van Boven’ op voor mij vaak volstrekt onbekende plekken. Zo ook nu. Yvette posteert zich met haar trouwe Parson Rusell- terriër Hughie, voor een presentatie, onder de dikste éénstammige boom van Nederland.

De opname moet een paar keer opnieuw vanwege passerende fietsers en joggers maar uiteindelijk lukt het en legt ze uit hoe het zit: “Van oorsprong groeiden hier helemaal geen kastanjebomen. ‘Rare jongens die Romeinen’ zou Obelix zeggen want zij hebben ze meegenomen uit Italië en hier geplant omdat ze, ook ver van huis, tamme kastanjes wilden eten.

En nu staan de nakomelingen van die bomen…..overal.” Cameraman Martijn stuurt de drone de lucht in. Die registreert dat Yvette gelijk heeft, tamme kastanjebomen zover het oog reikt. Je kunt ze poffen maar meester- kok Emile van der Staak laat in deze aflevering zien dat er nog veel meer mee kan. Met dank aan de Romeinen.

 

 

Elke 'voorreis' was een feest

Researcher Sonia Haagsma

Researcher Sonia Haagsma: De zoektocht naar hoofdrolspelers

Combinatie corona en reisprogramma’s maken is op het eerste gezicht niet goed voor een ‘over-de-grens-researcher’. Met z’n allen zitten we vast in ons kleine landje. Dit keer geen onderzoek in verre oorden maar korte ritjes naar voor mij volkomen onbekende plekken binnen onze landsgrenzen. En wat heeft mij dit blij gemaakt! De lol die de bewoners van onze streken hebben met hun producten en de trots die ze voelen voor hún stukje Nederland, maakte dat elk ‘voorreis’ een feest was.

Het uitzicht vanaf de Noorddijk over de Beemster…De rit van Zuid Beveland naar Tholen… De uitgestrekte weilanden van de polder….. Verdwalen in het labyrint van het oude centrum van Blaricum… De zoektocht naar onze hoofdrolspelers was genieten… Zo vond ik Astrid, die zo trots is op haar aardappel dat ze niet over zich heen laat lopen. Hubrecht op Zuid Beveland die met zeekraal experimenteert totdat hij erbij neervalt. Arthur, die lyrisch kan kijken naar een rode biet. Zíjn rode biet. En Mia uit Blaricum! Mia is tachtig en als ik later groot ben wil ik Mia zijn…..Allemaal mensen die het leven leuker en lekkerder maken.

Dank je wel Cor, Arjen, Nancy, Ron, Lambert, Gerie, Joep, Nico, Mia, Hubrecht, Jan, Bert, Astrid, Arthur, Debby, Douwe,Jan maar vooral…….YVETTE!

Researcher Joanne Vermeer: Het zoeken en ontdekken van mooie pareltjes was een feest!

Het zoeken en ontdekken van mooie pareltjes in Nederland voor De Streken van Van Boven was een feest om te doen! Ik reis al enkele jaren met wijnboer Ilja Gort door het buitenland om op de meest bijzondere plekjes te belanden. Maar nu blijkt: daar barst ons eigen Nederland ook van! Een oude hazelnootboer die ergens verstopt in Limburg op z'n dooie gemakje met hond Boy dagelijks door z'n boomgaard slentert. Een flamboyante bakker die z'n eigen recept van overheerlijke vlaaien strikt geheim wil houden. En de nieuwe generatie die in elke hoek van het land opstaat om tradities in stand te houden en zich hard te maken voor de lokale lekkernijen. Wat een rijkdom, olé!

Cameraman Martijn de Vré: Ging aan het einde van de draaidag ook aan de slag in de keuken

Als echte lekkerbek was het een feest om als cameraman mee te mogen werken aan ‘De streken van Van Boven’. Kris kras door Nederland met Yvette en haar productieteam op zoek naar bijzondere streekproducten. In deze tijd, waar we het allemaal dichterbij huis moeten vinden, is het mooi om te zien hoe veel lekkers er in Nederland te vinden is en wordt gemaakt. Alles wat Yvette bereidde was zo heerlijk en dat leverde bij mij heel wat inspiratie op. Na een draaidag kwam het nog weleens voor dat ik ‘ s avonds laat thuis nog de BBQ aanmaakte om een visje klaar te maken.