Hoe gaat het nu met familie Mensing en la dolce vita in Italië?

Een roerig jaar

Een jaar geleden, in juli 2020 zijn we met veel spanning en opwinding opengegaan. En nu al weer een jaar verder... en wat een jaar! Na een kort seizoen met alleen Italiaanse gasten en veel vrienden ging in oktober Italië direct weer in een lockdown.

Met dien verschil dat we nu op onze plek zaten met ruimte voor de kids en benzine en eten om te werken. Er was nog veel te doen maar de onzekere situatie speelde ons wel parten. Wat gaat het nieuwe jaar ons brengen? Als gezin waren we de hele winter samen, de kids naar school en wij iedere dag in het groen; bomen kappen, uitzicht creëren en avontuurlijke speelplekken maken. 

Dylan heeft een moeilijk eerste jaar gehad maar na Pasen merkten wij dat hij fantastisch Italiaans begon te spreken en zich begon te mengen in het schoolleven. Isabella ging iedere dag met veel plezier naar het Asilo (kleuterklas) en wilde iedere dag langer blijven en de volgende dag weer heen. Zij werd zelfs boos toen zij op zaterdag niet naar school mocht!

Investeren in de toekomst

In de winter heel veel groen geruimd en openheid en uitzicht gemaakt en de voorbereiding gestart voor het plaatsen van de tenten. Door de aanhoudende Corona perikelen werd de financiële situatie wel erg penibel. De eindjes bij elkaar geschraapt en toch de beslissing genomen om verder te investeren in 2 prachtige Glamping tenten. Ook kwamen er mondjesmaat de eerste boekingen binnen dus de situatie werd meer rooskleurig. Al snel bleek de zomer snel volgeboekt dus durfden we voorzichtig alles af te ronden en ons klaar te maken voor het seizoen. Er is sinds de uitzending veel veranderd, veel meer uitzicht, opgeruimd groen, speel- en relax plekken overal en vooral de mooie tenten springen in het oog.

Na de rol van klusjesman/vrouw en groenwerker met verve vervuld te hebben brak eindelijk het seizoen aan. Weliswaar te laat door het negatieve reisadvies maar in juli barstte het seizoen los. Geweldig lieve families die genoten van de plek om ons heen met een lach en een traan bij vertrek. We realiseren ons dat iedere keer afscheid nemen soms lastig is. Lange tafels, eetavonden, 30 seconds spelavonden en vooral veel zon en zwembad liet ons zien dat het hier sprookjesachtig mooi is. 

We zijn er nog lang niet maar zijn op weg naar een heerlijke plek voor ons gezin en de gasten!

Groetjes, Rosalie, Jean Paul, Dylan en Isabella Mensing!

Update 4-12-2020

Na een roerig vertrek in maart 2020 en een eerste lockdown in Italië zijn we na een periode van hard werken opengegaan op 27 juli 2020 met onze eerste gasten: een familie uit België. Dit was een fantastische familie die ons voorzag van waardevolle tips en waar we ondertussen nog steeds contact mee hebben. Ook de kids spreken elkaar nog bijna wekelijks via FaceTime.

Een leerzame ervaring

Op het moment dat de gasten op het erf zijn, verandert ook onze rol als gastheer en gastvrouw. We stoppen direct met alle werkzaamheden;  in het groen met kettingzagen en bosmaaier om niemand tot last te zijn. Grappig is wel dat er dagen zijn geweest waarop alle gasten op pad waren en wij dus weer aan de slag konden met grof materiaal.

We hebben gemerkt dat we de benen uit ons lijf liepen om het alle gasten naar hun zin te maken. We kwamen er bijvoorbeeld achter dat er toch wel dingen ontbraken of nog even snel gemaakt moesten worden. We wilden dit dan direct voor elkaar maken dus was het af toe behoorlijk rennen en vliegen. En dat naast de gewone dingen zoals het zwembad schoonmaken, brood halen, koffie zetten, bardienst en... het gezin! In deze periode hebben we vooral ook meer aandacht geschonken aan de kids en aan onze woonplek. We merkten dat dat gebeurde naarmate er meer werk met gasten was. Een leerzame ervaring!

Last-minute inkomsten

Door de situatie door het coronavirus waren we dit eerste seizoen afhankelijk van veel last-minute boekingen. Hoofdzakelijk Italianen hebben de weg naar ons gevonden. Wij waren daar eerst huiverig voor maar dit is een groot succes geworden gezien de mooie recensies. Omdat er geen inkomsten zijn deze winter heb ik, Jean Paul, voor de zekerheid een tijdelijke baan aangenomen bij een Nederlandse school in Rome. Ik ben daar vol enthousiasme begonnen met erg leuke gemotiveerde leerlingen! Toch bleek al snel dat voor twee uur lesgeven ik minimaal vijf uur onderweg was met auto en/of openbaar vervoer. Helaas waren de kosten hoger dan de baten dus ben ik hier na een maand mee gestopt.

Acclimatiseren

In september werd het wat rustiger en gingen de kids voor het eerst naar school. Isabella vond alles prachtig maar Dylan had wat meer moeite met de Italiaanse juffen die geen Strepsils nodig hebben om hard te praten. De eerste weken op school waren turbulent voor de kinderen. Na een goed gesprek met alle betrokken leerkrachten is er een veel beter klimaat ontstaan waarbij Dylan de kans krijgt om zich rustig en op zijn tempo te ontwikkelen. Dylan komt steeds vaker tevreden thuis en begint te wennen aan het Italiaanse systeem en de manier van werken. Ondertussen kregen wij als ouders ineens veel meer tijd voor de agriturismo. Iedere morgen cappuccino met een prachtig uitzicht en daarna weer aan de slag!

Op ons plek

We denken af en toe met weemoed aan een schaal bitterballen of een andere lekkernij uit Nederland maar we missen Nederland niet. Als we weer eens tegen de Italiaanse bureaucratie aanlopen denken we wel aan Nederland, maar echt missen doen we het niet. Het Italiaanse leven past goed bij ons. Wij zitten op onze plek en willen niets liever dan dit!  Waar wij onszelf zien over 10 jaar? Wij hopen nog steeds gasten te mogen ontvangen en over het hele landgoed mooie uitbreidingen gerealiseerd te hebben.

Groeten uit Italië van Rosalie, Jean Paul, Dylan en Isabella Mensing!