Hoe gaat het nu met familie Van Veen?

Update 15-7-2023 Hoe het verder ging

We wonen nu bijna drie jaar in het mooie Lavercantière in Frankrijk. Deze jaren waren een rollercoaster. Heel veel werk verrichten en dan aansluitend weer een druk zomerseizoen draaien. Na de zomer van 2022 waren we enigszins aan het einde van ons latijn. Het vele werken, de lichamenlijke pijntjes en het gemis van onze kinderen viel ons zwaar.

Een drama en een wonder

Dus we vonden dat we een vakantie verdiend hadden. Met alle beste intenties hadden we oppas geregeld voor het landgoed en de dieren. Kennissen van ons hebben dat perfect gedaan. De tweede week hadden we een oppas die het niet had begrepen. Tegen alle advies in had ze onze honden ‘s avonds in het donker buiten laten lopen. Onze mooie, lieve Dapper is toen doodgereden. Wat een pijn heeft dat gedaan.

Met onze ziel onder de arm liepen wij vier weken later door de regen toen er een puppie letterlijk in onze armen viel. Het verloren wezentje van 10 weken oud, dat geen eigenaar bleek te hebben, heeft onze harten opnieuw gevuld met liefde. Kijkend door de ogen van de blije pup Alesha realiseerden wij ons op wat een prachtige plek we hier wonen en wat voor paradijs we er al van hebben gemaakt. 

Onze kinderen

Isa en Roan hebben nu nog één jaar studie te gaan. Isa is dan fysiotherapeut en Roan is dan automonteur. Deze zomer wisselt hij van baan en voordat hij aan zijn nieuwe uitdaging begint is hij twee maanden hier om ons te helpen met het draaien van het zomerseizoen 2023. Dat is super fijn en super gezellig. 

De Glampingclub

Uiteindelijk hebben we twee glampingtenten gerealiseerd. We zijn er super trots op. Ze zijn heel mooi en luxe, met drie slaapkamers, een grote badkamer, binnen en buitenkeuken en veel leuke details. Ze zijn voor de hele zomer al volgeboekt, net als de huisjes. Dat we niet in één keer alles konden bouwen zoals we dat bedacht hadden, heeft achteraf wel weer als voordeel dat we het nu toch anders gaan doen.

Er is veel vraag naar kampeerplaatsen. We zijn nu dus bezig om voor volgende zomer de vier gîtes en twee glampingtenten aan te vullen met vier kampeerplaatsen. Die krijgen allemaal privé sanitair, want ja, het blijft hier natuurlijk wel de ‘glamping’ club.

De familie van Veen en Lavercantière

Na drie jaar zijn we echt helemaal ingeburgerd. We maken kletspraatjes met iedereen in het dorp, drinken hier en daar een kop koffie of gaan op de apéro. Ook Steven doet daaraan mee. Dus met dat Frans wordt het vanzelf wel wat. Zeker nu Steven dit voorjaar een extra bedrijfje heeft opgericht om met zijn tractor en machines buiten de deur te klussen, zijn eigen tuinonderhoud service, komt hij echt overal en op de prachtigste plekken. 

De toekomst

Het leven bevalt hier heel goed. Er is geen ratrace, de mensen houden van de natuur en van elkaar. Het leven gaat hier rustiger, met meer gevoel voor de gang van de seizoenen. Zo voelt het door ons gecreëerde vakantieparadijs ook. Je ziet de spanning wegvallen als onze gasten hier via de oprijlaan met cipressen het erf oprijden en uit de auto stappen. Daar doen we het voor, dat geeft ons het gevoel dat we hebben gevonden wat we zochten.

Op korte afstand van ons huis valt van alles te beleven: steden, markten, festivals, maar ook toeristische attracties zoals grotten, kastelen en veel sportieve dingen. We zijn zelf ook nog lang niet uitgekeken op alles in de omgeving. Genoeg voor nog vele uitstapjes in de aankomende jaren.

Update 9 december 2021 - Steven en Miranda op hun plek in Ponsillou

Vanaf het moment dat wij voor het eerst het erf van Ponsillou opreden wisten we dat dit onze plek was. Het was echt liefde op het eerste gezicht, maar voordat het eindelijk van ons was, had dit nog heel wat voeten in de aarde. Gelukkig is het gevoel van liefde gebleven en zijn we ontzettend blij dat we hier mogen wonen.

Het was natuurlijk een bizar jaar met het verkopen van je hele leven, werk en huis, in Nederland en daarna Corona. Het opbouwen van een nieuw bedrijf in Frankrijk was ook niet makkelijk. Er zijn altijd onverwachte zaken, maar lock downs en schaarste aan mensen en spullen en geld maakte het er niet beter op. Gelukkig hebben we tegen al onze verwachtingen in een zeer goed eerste seizoen gedraaid en kunnen we verder met bouwen voor 2022.

Het Franse leven

We genieten van het Franse leven. Miranda doet rally’s met de paarden, soort dagtochten die gepaard geen met uitgebreide ‘Franse’ maaltijden en rosé (na het paardrijden) en Steven geniet van het erf, het tuinieren, de klussen met de tractor en de machines. Hij beleeft daar zoveel plezier aan dat hij geen tijd meer heeft voor zijn oldtimer, dus die gaat hij vooralsnog verkopen.

We hebben leuke ontmoetingen met de Franse, Nederlandse en Belgische buren waar dan stevig aan de Franse taal wordt ‘gewerkt’.  Het is een prachtige omgeving die ook buiten het zomer seizoen veel te bieden heeft, markten, feestjes, seizoenmaaltijden in dorpshuizen, van allerlei bijzondere dingen. We vermaken ons uitstekend.

Roan en Isa en Marco

Onze beide kinderen studeren nu in Nederland en hebben het goed naar hun zin. De plannen van Isa en Marco om iets met obstacle run in Frankrijk te gaan doen is op de lange baan. Sowieso studeert Isa voorlopig nog en heeft Marco een nieuwe passie gevonden in tuinieren en studeert nu voor Hovenier. Voorlopig zijn ze nog niet klaar in Nederland. Dat geldt inmiddels ook voor Roan. Het was een bijna onmogelijke opgave om tijdens de corona een nieuw leven op te bouwen in een ander land. Geen feestjes, vaak geen school, iedereen mondkapjes, geen sport.Gelukkig ontdekte hij door het lopen van stages dat zijn passie echt bij auto’s ligt en inmiddels heeft hij helemaal zijn draai gevonden. Hij gaat één dag in de week naar school en werkt voor vier dagen bij een garage in Alphen aan den Rijn en dat gaat hartstikke goed. Hij woont bij de ouders van Miranda en die vinden dat stiekem wel heel leuk. Natuurlijk vinden we het jammer dat hij niet meer hier bij ons in Frankrijk is, maar we vinden ook dat ieder van ons zijn hart moet volgen en dat doet hij nu ook. We zijn super trots op alle drie.

Het eerste seizoen

Hoe gaaf was het toen eindelijk het eerste seizoen van start ging. Iedereen was zo toe aan vakantie en wij voelden ons meer dan vereerd om iedereen een fantastische tijd te bezorgen. Het was ongelofelijk gezellig. Iedere week weer hadden we een leuke groep mensen die een klik met elkaar hadden. Wat een feest om daar leuke dingen voor te organiseren of een leuke avond in het restaurant. Sommige mensen hadden zelfs voor twee weken geboekt en nog was dat niet voldoende tijd om alle leuke dingen in de omgeving te gaan zien en te beleven. Steven heeft het pizza maken goed onder de knie gekregen. Na wat ‘opstart’ plak problemen, zijn we een superteam geworden, Mario en Luigi. Toen één van onze gasten, een kok van beroep, de uitspraak deed dat hij nog nooit zulke lekkere pizza had gegeten, wisten we dat we het goed voor elkaar hadden.

Gelukkig hebben we nu de financiën voor elkaar om de eerste twee tenten af te bouwen en de laadpunten voor elektrische auto’s op de parkeerplaats te maken. Ook daar hebben we nog de nodige tegenvallers. Door de Corona zijn bepaalde zaken gewoonweg schaars geworden en daarmee heel duur. Denk aan elektra kabels en alle toebehoren. Gelukkig zijn we goede vrienden geworden met de Belgische Kris en zijn vrouw An en hij is van beroep elektricien. We laten het bouwproces van stap tot stap zien op onze facebook en insta pagina. Het is ook wel weer leuk om te verbouwen. Hoe dan ook, deze tenten komen af en zijn super gaaf aan het worden. We hopen dat iedereen hier volgend jaar weer komt genieten.

Hoe nu verder

Corona is niet weg, maar we durven wel weer een beetje vooruit te kijken en plannen te maken. Het leven hier bevalt ons beter dan we ooit hadden kunnen dromen. Het domein gaat er steeds gaver uit zien. We schilderen al het houtwerk in de kleur lavendel en de huisjes komen tot leven. We maken regelmatig dingen die het leven met de paarden nog leuker maakt en als al het werk straks achter de rug is kan Steven ook weer gaan genieten van zijn hobby met auto’s. Het is nu al zeker dat we de klassieke T2 gaan verkopen, want Steven wil graag een leuke cabrio.

Over vijf jaar vinden jullie ons hier op onze prachtige heuvel van Ponsillou in Lavercantière. Dan staan er vijf of zes mooie safaritenten en hebben we vier prachtige vakantie huizen die rondom in de mooie lavendelkleuren zijn geschilderd. De cypressen op de oprijlaan zijn dan minimaal 4 meter hoog voor een eindeloos vakantie gevoel zodra je binnenkomt. We blijven een klein domein met een beperkt aantal accommodaties. Geen massa, wij houden van klein en persoonlijk, maar ook zeker niet alleen. Altijd leuke mensen een heerlijke apéro op het terras van ons restaurantje om leuke verhalen en tips mee uit wisselen over wat je allemaal kan beleven. De kinderen kunnen rekenen op heerlijke speelmogelijkheden en het lekkere zwembad, de lieve dieren en de volwassenen kunnen rekenen op de rust, ruimte en vrijheid die het 12 hectare tellende landgoed te bieden heeft. En natuurlijk op onze gastvrijheid!

Over vijf jaar gaan we waarschijnlijk beginnen aan de bouw van een mooie schuur, want we hebben nog een bouwdeel op het erf. Wie weet wat we daar allemaal mee gaan beleven…