Hoe gaat het nu met Marcel, Roan en Pieter uit Ik Vertrek? 'Trots dat we dit met z’n drieën hebben gemaakt'
Let op: dit hoort bij uitzending 3 december 2024
Marcel en Roan kopen een vervallen château in Zuid-Frankrijk om er een sfeervolle B&B van te maken.
Met een flink bouwbudget en hulp van Roans vader Pieter begint hun avontuur. Hoe gaat het nu met hen?
Hoe bevalt de B&B?
Met de eerste gasten hebben we vooral kunnen oefenen met allerlei praktische zaken, zoals het ontbijt en het ontvangen van feedback over de kamers. Het was fantastisch om na anderhalf jaar klussen te horen dat mensen echt hebben genoten van hun verblijf en onze gastvrijheid.
Het gaf ons een enorme boost toen we hoorden dat zelfs de kleinste details – ja, ook de haakjes – goed in de smaak vielen! Dat motiveert ons om door te gaan met de rest van de kamers. Daarom hebben we besloten om pas op 1 april 2025 officieel open te gaan, zodat we de tijd hebben om onze droom verder uit te bouwen.
Wat is er inmiddels gedaan?
Half oktober namen we afscheid van de crew van Ik Vertrek. Het was voor ons een bijzondere en ontzettend leuke ervaring om hen een paar dagen over de vloer te hebben. Sinds de laatste draaidag – die we afsloten met onze eerste gasten – is er al veel gebeurd.
De Botanische Kamer heeft inmiddels een prachtige houten vloer, nieuw behang en stoffen wandafwerking. Ook de gordijnen hangen er piekfijn bij.
“Ik leef mijn droom en woon in mijn hobby”
Pieter heeft zich volledig gestort op de Art Nouveau Kamer. Daar is de badkamer ruimer gemaakt, de muren en het plafond zijn hersteld en gestuct, en de ramen hebben een frisse verflaag gekregen.
In de keuken hebben we afscheid genomen van oude, niet-bruikbare apparatuur zoals het fornuis. Daarnaast zijn we officieel ingeschreven bij de Kamer van Koophandel.
Als we openen, willen we minimaal drie kamers klaar hebben en een aantal sfeervolle gezamenlijke ruimtes, zodat onze gasten écht van het château kunnen genieten.
La douce France
Het leven in Frankrijk bevalt ons nog steeds uitstekend. We leren steeds meer mensen kennen, voelen ons steeds meer thuis, en ons Frans gaat met sprongen vooruit. Zelfs bellen met instanties is niet meer iets waar we zenuwachtig van worden – al blijft het soms een uitdaging om bij te houden hoe snel ze praten.
Tussen het klussen door maken we ook tijd vrij om te genieten. Pieter door na de lunch even in de hangmat van de zon te genieten (gelukkig schijnt die nog steeds lekker).
Marcel en Roan door de bezoeken aan de bouwmarkt af te sluiten met een drankje op een terras. Die balans houdt ons energiek.
Is het wennen in Frankrijk?
Aangezien we nooit eerder in Frankrijk op vakantie zijn geweest, is het wel even wennen. Winkels die tussen de middag dicht zijn (al kennen we dat van Spanje), nieuwe nationale feestdagen, leidingen en koppelstukken met afwijkende maten en onverwachte bezoekjes van de Burgemeester.
Eurovisie Songfestival
Ook de relatie met onze buurman - en zijn koeien is goed. Het is vooral bijzonder hoe aardig en hartelijk de mensen hier zijn. Eén ding missen we wel: het Eurovisie Songfestival leeft hier totaal niet. Daarom organiseren we in mei voor onze gasten een speciale Eurovisie-week met een quiz en karaoke.
“Ik ben trots dat we dit met z’n drieën hebben gemaakt”
Le chat Eau
De eerste maanden misten we vooral onze dieren om ons heen. Ze maken toch deel uit van ons gezin, maar we moesten hun verzorging even overlaten aan vrienden in Nederland. Gelukkig zijn kater Erwin en hond Delta inmiddels helemaal gewend in Frankrijk.
Onlangs hebben we zelfs een nieuwe aanwinst gekregen: een adoptiekat die spontaan bij ons kwam wonen. We hebben haar Eau genoemd (le chat Eau). Hoewel zij en Erwin nog niet de beste vrienden zijn, lijkt ze zich hier prima thuis te voelen.
Switch met Nederland
Het meeste missen we onze vrienden en familie. Gelukkig hebben we de afgelopen tijd veel bezoek gehad, wat het klussen soms vertraagde, maar absoluut de moeite waard was. De vrienden die we nog niet hebben gezien, hopen we weer te ontmoeten als we zelf een keer teruggaan naar Nederland.
Marcel’s vader vindt het nog steeds lastig dat we zo ver weg wonen. We proberen dat te compenseren met regelmatige videogesprekken en extra bezoekjes zodra we in Nederland zijn. Dan zit onze agenda altijd bomvol met etentjes, theaterbezoeken en het inslaan van producten die we hier niet kunnen krijgen.
Over vijf jaar
De komende jaren hebben we nog genoeg plannen. Het zwembad, een lift, een salon de thé, de zolder en een paviljoen voor gîtes... Er is nog genoeg te doen!
Over vijf jaar hopen we hier nog steeds te wonen, met een gezellige B&B, misschien wat bruiloften, en vooral veel leuke gasten.
Marcel, Roan en Pieter