Hoe gaat het nu met eerste luitenant Olha uit My Generation @ War?

AVROTROS

In de uitzending van My Generation @ War ‘Vechten of vluchten’ zien we het verhaal van de 31-jarige Olha. Op 24 februari 2022 veranderde haar leven volledig en voegde deze succesvolle advocaat én moeder zich bij de gewapende strijd in Oekraïne.

Al anderhalf jaar is Olha eerste luitenant van een mortier bataljon en traint ze haar manschappen als ze niet aan het front zijn. Zelf opereert ze ook op het slagveld in Bakhmut. Hoe is haar situatie nu na de opnames?

Update van Olha Bihar

We vechten in de richting van Bakhmut en herwinnen de controle over de gebieden. De stemming is strijdlustig, er is niet één gedachte om de strijd te staken en te onderhandelen.

“Wat de vijand heeft gedaan is zo verschrikkelijk, dat het simpelweg onmogelijk is om te vergeven.”
Olha Bihar

Nu kan ik zeggen dat ik een keuze heb gemaakt die helemaal bij me past. Mijn leven is gevuld met verschillende gebeurtenissen, zowel goede als slechte. Maar zo is het leven.

Op het moment overheerst de positieve energie. We proberen vooruit te gaan en hopen altijd op het beste. Als je aan slechte dingen gaat denken, die er genoeg zijn, verlies je je kracht.

Op dit moment vecht Oekraïne voor onze natie, voor het bestaan van ons volk. Ik denk dat vergiffenis en verzoening alleen maar zal leiden tot meer agressie in onze richting.

Er moeten duidelijke grenzen en straffen zijn, die niet overschreden kunnen worden. In 2014, het begin van de oorlog, hebben we agressie niet erkend. Dit leidde ertoe dat de agressor simpelweg onhandelbaar werd. Het wordt herhaald en het is tijd om daar conclusies uit te trekken.

Via Instagram houdt Olha haar volgers op de hoogte met foto’s uit haar militaire en dagelijks leven:
(Tekst gaat verder onder de afbeelding)

Toekomst

Het is voor mij duidelijk geworden dat de militaire sfeer echt iets voor mij is. Ik voel me erg op mijn gemak op dit gebied en ik houd echt van mijn werk.

Ik denk dat ik in de toekomst hoogstwaarschijnlijk mijn dienst zal voortzetten en ik zal mijn ervaring blijven delen en toepassen ten voordele van de gemeenschap.

Ik wil niet constant gevaar voelen. Ik wil dat kinderen naar school kunnen gaan en dat de sirenes niet meer te horen zijn. Aangezien ik mijn zoontje het afgelopen jaar drie dagen heb gezien, droom ik er natuurlijk van om iedereen samen te brengen. Dat iedereen samenkomt als één familie, tijd doorbrengen op een rustige plek en ontspannen.