Ik vertrek: Tom en Petra - Engeland

Tom (36) en Petra (38) uit het Brabantse Bosschenhoofd hebben het wel gezien in Nederland. Na een 20 jaar lange carrière als elektricien en een loopbaan in de diergeneeskunde, zeggen zij vrienden en familie gedag om hun droom in Engeland waar te maken. En die droom is een zogenaamde Inn: een typisch Engelse pub, met fish and chips op de menukaart en gastenkamers voor de verhuur.

Het bedrijf moet snel worden gevonden, want de banen zijn opgezegd, het huis is verkocht en er moet brood op de plank komen. Na een hysterische zoektocht van een week in het zuidwestelijke deel van het Verenigd Koninkrijk, lopen Tom en Petra tegen hun gedroomde locatie aan, met de hoopvolle naam: The Welcome Stanger Inn.

Of Tom en Petra ook echt welkom zijn, moet nog blijken aangezien de Engelse stamgasten behoorlijk aan hun kroegbaas zijn gehecht. En met biertjes tappen, kokkerellen en dronkaards de deur wijzen, heeft het stel nou niet direct veel ervaring. Of het ook echt zo ver komt is afwachten, want bij aankomst in hun nieuwe thuisland komen de papieren voor de overname maar niet in orde. En dan wordt het geduld van de Brabanders ernstig op de proef gesteld.

Tom is binnen het jaar teruggegaan naar Nederland omdat dit leven voor hem te zwaar was, hij was hier niet gelukkig en kon niet met de stress en gebrek aan privacy omgaan. Even hebben we er nog over gesproken dat Tom een baan zou nemen hier als elektricien, maar uiteindelijk besloot hij weg te gaan en koos ik om hier alleen achter te blijven omdat ik dit niet zo snel wilde opgegeven na alle opofferingen die we gedaan hadden om hier te komen. Ik had nog een karwei af te maken!

Mijn ondergang getekend

Dat bleek niet zo simpel te zijn en ik heb dan ook een hele zware tijd achter de rug. Wat vooralsnog een heel goed idee leek, bleek al snel een hele klus te zijn waar niet licht over gedacht moest worden. Dat hadden we in eerste instantie wel gedaan. Een bedrijf beginnen/ overnemen in het buitenland is moeilijk, je krijgt met diverse factoren te maken, andere regels, ander weer en een andere mentaliteit. En helaas hadden we met het tekenen van een ‘full repairing lease’ mijn ondergang getekend.

Dit betekent dat ik overal verantwoordelijk voor ben, het gebouw van buiten en van binnen, en hier kon ik niet meer onderuit. Wanneer je met z’n tweeën bent is het gedeelde smart, alleen is het niet te doen. Met andere woorden; financieel gezien is het na het vertrek van mijn partner heel zwaar geweest en alles wat ik had is nu opgeslokt door dit bedrijf, daarbij moest ik na zijn vertrek de chef fulltime inhuren en belasting gaan betalen.

Hollandse hap

Ik heb uiteindelijk de bovenverdieping volledig afgemaakt, de campsite is ‘up and running’ en de B&B doet het heel goed. Michael, de chef, is twee maanden geleden met pensioen gegaan. Dit zou hij eigenlijk drie jaar geleden hebben gedaan, maar omdat ik toen alleen overbleef is hij gebleven om me te helpen. Nu had hij eindelijk het gevoel dat ik het zonder hem kon, en hij had gelijk, hij heeft me alles geleerd wat hij me kon leren en ik ben nu officieel chef van de Welcome Stranger Inn! Gelukkig zijn de klanten dol op mijn eten. De typisch Nederlandse gerechten zijn erg populair; nasi, bitterballen en stamppot, met hulp van verschillende Nederlanders die de spullen voor me meenemen als ze me komen bezoeken, dank aan jullie!!!

Ik heb inmiddels veel Nederlanders mogen ontvangen via de ANWB en verschillende andere kampeerwebsites, dit werkt erg goed. We hebben nu eindelijk een fantastische zomer en ik ben dan ook erg druk met de B&B en campsite. Vorig jaar was het knudde maar het lijkt dit jaar helemaal goed te komen. De reacties zijn super!

Het is een heerlijke plek, waar iedereen op z’n gemak een pint kan drinken en een lekker hapje kan eten. Waar je op de hoogte wordt gehouden van de plaatselijke roddels en het weer en waar je altijd vriendelijk wordt ontvangen door ons en de locals. Dus ik denk dat het uiteindelijk wel goed gekomen is...