Minne Kersten: Beroepsontregelaar

Minne Kersten (1993) studeerde in 2020 af bij de Ateliers in Amsterdam. In 2022 volgden nominaties voor de Koninklijke Prijs voor Vrije Schilderkunst en de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs. Nu schept ze werelden om ze vervolgens voor onze ogen af te breken.  

‘Ik bouw vaak installaties waarin ik iets uitnodig waarover ik geen controle heb’, vertelt Minne Kersten. ‘Het zijn niet-menselijke aanwezigheden die toch een autonoom karakter hebben, zoals een raaf, water of rook.’ In Constant Companion (2021) gaat een raaf ongestoord zijn gang. Het dier pikt en fladdert rond en creëert chaos in wat oogt als een woning. Een plek waar chaos niet thuishoort.  

In haar werk zie je een moment dat zich voordoet zonder dat je als mens aanwezig bent. Een slaapkamer die onder water loopt bijvoorbeeld (The Same Room, 2023). Het water richt schade aan op een plek waar ooit iemand sliep.

Het voelt ongemakkelijk, want je wil er iets aan doen. Het roept de vraag op: waarom willen we controle hebben over natuurlijke processen? ‘Ik zet ruimtes waarin we leven en werken neer. Herkenbare situaties die zogenaamd stabiliteit geven. Die ontregel ik.’

AVROTROSCourtesy Annet Gelink Gallery

Constant Companion, 2021 (still), 4K video, 7.48 min cycle.

Kracht van verbeelding
Kersten is net terug van een residentie in Marseille waar ze geschilderd heeft. ‘Ik gebruik vaak herkenbare of bijna overgebruikte symboliek. Bloemen worden ingezet wanneer woorden tekortschieten. De herkenbare motieven van bloemen gebruik ik om hierover na te denken. Hoe we dingen lezen, uiten en voelen zit in al mijn werk. Zonder dat ik taal gebruik. Ik bestudeer de geschiedenis van film, literatuur, poëzie, schilderkunst en denk dan: hoe doen we dat nu? In mijn werk communiceer daarover.’

AVROTROSPhotography Michel Claus. Courtesy Annet Gelink Gallery.

The Same Room 2023, 4K video, 6.43 min cycle. Art Island, IJmuiden.

Toch benadrukt ze het belang van de eigen interpretatie. ‘Op het moment dat je iets in de wereld zet, is het niet meer van jou alleen. De associaties van de kijker bepalen hoe iets gelezen wordt. Ik probeer het residu van een verhaal te laten zien. Als je aankomt wanneer er net iets gebeurd is – en de route van A tot B hebt gemist – moet je als kijker fictie gebruiken. Ik geloof dat de verbeelding soms meer vertelt over onze realiteit dan de werkelijkheid zelf.’

Word kunstlid van AVROTROS en ontvang ledenmagazine MUZE 4 x per jaar
Dit artikel is een online versie van het artikel in MUZE. Dit is het kunstmagazine van AVROTROS speciaal voor onze leden. Lees je graag dit soort artikelen? Blijf je ook graag op de hoogte van de nieuwste tentoonstellingen en spraakmakende jonge makers? Word dan kunstlid van AVROTROS en ontvang magazine MUZE vier keer per jaar.

Vraag hier een gratis proefexemplaar van MUZE aan!