Hoe gaat het nu met de Italiaanse droom van familie Freeling?

Update 19 oktober 2023 - Castelleone di Suasa 

Begin September zijn we een weekje op vakantie geweest naar Piemonte en Milaan. Heerlijk, maar niet genoeg om tot rust te komen. Wat dat betreft kunnen we een voorbeeld nemen aan onze gasten, die vaak drie weken vakantie vieren. 

Begin oktober zijn er drie safaritenten vervangen door tenten van de beste (Nederlandse) kwaliteit nu willen we het interieur ook een metamorfose geven. Dus totdat het echt te koud wordt, zijn er genoeg klusjes te doen.

Ramses mag nu ook naar de grote school, net als zijn broer en dat vindt hij helemaal leuk! Bijzonder fijn om te mogen ervaren hoe anders het nu gaat in vergelijking met Qing, die natuurlijk van de Nederlandse kleuterschool naar de Italiaanse eerste klas ging, de taal niet sprak en nog helemaal geen vriendjes had.

Nu breekt de tijd aan dat er ook ruimte is om vrienden te ontvangen, te koken, te schrijven en te nerden. De afwisseling van 24/7 aan voor gasten in combinatie met 24/7 aan voor waar je zelf zin in hebt, werkt voor ons goed.

Thuis bij de Italianen

Dora gaat weer naar taalles en geniet daar van de diversiteit aan mensen. Afgelopen periode hadden we voor het eerst een vriendje te spelen van Ramses zonder papa of mama – dat zijn mijlpalen. Net zoals dat we worden uitgenodigd bij Italianen thuis voor een feestje, dan voel je dat je langzaam onderdeel van de gemeenschap wordt. 

Voetbal is ook altijd goed voor de verbinding. Qing die doet het super goed als keeper en dat wordt ook echt gewaardeerd door onze clubgenoten.

La dolce vita

Het Italiaanse leven past ons en de onderneming gaat als een trein, voor de helft van het seizoen 2024 zijn we al volgeboekt.

Deze winter gaan we het weer knus maken in huis, schaatsen in Senigallia en skiën op de Monte Catria. Voor de kerst gaan we road trippend naar familie in Noord-Italië, Frankrijk en Nederland. Zodat we ook onze contacten in Nederland onderhouden. Vaak als we in Nederland zijn geweest, vinden we het ook weer heel fijn om thuis te komen in Italië. Dat zegt ook wel iets over hoe we ons hier voelen.

Wat we anders hadden gedaan

Dat we in een andere versnelling leven als in Nederland, dat is een feit. Maar we vervelen ons nooit, er is altijd wat te doen. Wat we terugkijkend anders hadden gedaan?

Misschien was het voor het gevoel van eigenaarschap beter geweest als we niet gescheiden waren geëmigreerd, dat je echt samen iets nieuws begint. Dat die traditionele rolverdeling iets minder heftig om onze oren kwam suizen. 

Over vijf jaar?

Over vijf jaar wonen we ook dichter bij een stad zodat Qing spelenderwijs kan oefenen met zelfstandigheid en we naast de rust van de natuur ook de reuring van het stadse leven kunnen opzoeken.

Ciao Familie Freeling

Update 14 december 2019 - Castelleone di Suasa 

Het is geweldig om op een boerderij te leven dichtbij de natuur en meer tijd met de kinderen door te brengen. Inmiddels heeft ons gezin zich uitgebreid met hond Mozes en twee katten: Lisa en Sara.

Onze emigratie

Het afgelopen jaar was een rollercoaster aan ervaringen, een gescheiden emigratie, een huis verbouwen en een camping uit de grond stampen, tussendoor trouwen, huis in Rotterdam verkopen, je eerste seizoen draaien en emigreren met twee jonge kinderen. En dan leef je opeens het leven waarvan je nooit wist hoe dat echt zou zijn. Op het platteland, in een dorp en een land waarvan je de taal nog niet goed beheerst. Dat is wennen, voor ons allemaal. Hoewel Ramses er eigenlijk het makkelijkst doorheen banjert.

De emigratie heeft veel effect op onze relatie. We hebben echt even de tijd nodig gehad om tot een taakverdeling te komen en daar ook in te berusten. In Rotterdam werkten we allebei fulltime. Nu zijn we fulltime met elkaar. We vinden allebei overal ook wat van. Kon je eerst even uithuilen bij elkaar als er frustraties waren over werk, nu maak je even een wandeling of stort je je op het werk. Gelukkig is er veel ruimte, ook om je af en toe even af te zonderen. Sinds de kinderen naar school en de opvang zijn, genieten we er wel weer erg van om samen aan de slag te gaan.

Werk en privé

Tenten opbouwen, de tuin inrichten, een nieuwe receptie ontwerpen, een schommel en een glijbaan plaatsen. Lekker buiten aan het werk, dat geeft veel voldoening.  Het werk houdt nooit op en werk en privé lopen letterlijk en figuurlijk door elkaar. Daar heb ik (Dora)  erg aan moeten wennen. Sinds kort hebben we structurele overleggen over het werk: bouwoverleg, programma - en marketingoverleg en financiën. Myron begint om elf uur ’s avonds gerust nog over werkdingen. Nu zeg ik dan: “Morgen 10:00 uur ben je de eerste.”  Ook doen we ons best om privé afspraken te maken, dan gaat het heel bewust even niet over de camping maar over ons en het gezin.  Heel Italiaans eigenlijk. Die reserveren zondag ook voor de familie.

Sinds het eerste seizoen achter de rug is zijn we bewuster bezig met integreren. Dora gaat naar yoga en taalles. De eerste kinderfeestjes hebben we meegemaakt en ook het verjaardagsfeestje voor Qing georganiseerd geheel in Italiaanse stijl. De hele klas wordt dan uitgenodigd, inclusief ouders. Het feestje is altijd op zaterdag van 16:00- 19:00 uur en de taart wordt op het laatste moment aangesneden en dan krijgt de jarige zijn cadeau. Er wordt ook een groot cadeau met z’n allen gekocht. Het was voor ons een compleet nieuwe ervaring. We kennen veel mensen in het dorp, nog meer mensen kennen ons.

Italianen zijn erg gericht op familie

Onze sociale kring is wel veel kleiner dan in Rotterdam. Er is een Nederlandse community hier, veel van hen runnen een B&B of een camping. Aan het einde van het seizoen hadden we met hen een afsluitende BBQ en Sinterklaas vieren we met Michel en Claire en Wim en Elsemarijn. Inmiddels ga ik na de yoga ook een koffie drinken met Simone, de politieagente van het dorp. Je moet echt je best doen om ook hier weer een kring op te bouwen. En hoe hartelijk Italianen ook zijn, ze zijn ook erg gericht op de familie.

Wat betreft de kinderen

Als we Ramses naar de opvang brengen zijn we een uur onderweg met de auto. In Nederland was het twee minuten op de fiets. En dan met Qing, ik weet nog dat ik in Nederland zei: ik doe hem toch niets ergs aan. Maar hier denk ik wel eens als we een moeilijk momentje hebben: wat doe ik die jongen aan? In Nederland gingen we naar speeltuinen, musea, bibliotheek, dierentuin, kinderboerderij. Hier heb je dat niet. Voor Ramses is het een groot feest. Hij is veel en lang buiten. Met het goede weer en lekkere eten is hij helemaal in zijn sas. Hij gaat nu drie dagen naar de Agri Nido, een schooltje in de heuvels midden op het platteland. Qing heeft zich deze zomer goed vermaakt op de camping. Hij maakt makkelijk contact met de Nederlandse kinderen en het zwembad was zijn tweede thuis.

Qing maakt nu grote sprongen, maar het begin was het echt lastig voor hem op school. De overgang was zo groot. Hij was vier maanden niet naar school geweest. Dan heb je de overgang van kleuterklas naar de eerste klas. En de overgang van onderwijs systeem. Hier maken ze de hele dag voornamelijk werkjes. Een schooldag duurt hier van acht tot vier. Hij is verbaal altijd erg sterk geweest en dan opeens valt dat weg door een taal die hij nog niet beheerst, de eerste maanden kon hij niet met de kinderen en leraren communiceren. Dat leverde wel lastige situaties op, maar nu gaat het zoveel beter. Hij heeft vriendjes en een meisje die hij erg leuk vindt en gebruikt regelmatig Italiaanse woorden tussendoor. 

Tips en tops

Wij kijken alle vier uit naar het tweede seizoen. Het is gaaf om mensen te laten ervaren hoe mooi het hier is, dat krijgen we ook terug. Het contact met verschillende mensen werkt inspirerend. Het lukt ons goed om een ontspannende sfeer te creëren. Soms zijn we even onzeker, als je niet gelijk hoogte krijgt van hoe mensen het vinden. Maar we vragen altijd om de tips en tops. We krijgen veel positieve reacties, dat is voor ons een bevestiging dat we met iets goeds bezig zijn.

Als je ons zou vragen wat we achteraf gezien anders zouden hebben gedaan dan hadden we met Qing graag wat taallessen gevolgd in de vakantie in Italië, zodat de overgang naar school iets minder hard zou zijn. Misschien was een au-pair handig geweest zodat ook Dora wat meer aan de camping en het huis kon werken.

Uiteindelijk hebben we gedaan wat we konden, we zijn eigenlijk best trots dat we in zo’n korte tijd zoveel werk hebben verzet samen. Op dit moment zouden we niets liever willen dan bouwen aan ons paradijsje op aarde en wat boekingen voor de zomer.

Wat we over 5 jaar gaan doen zien we dan wel, voorlopig is er nog genoeg werk aan de winkel en hebben we het naar ons zin! Inmiddels weten we dat het leven op het platteland en dichtbij de natuur ons goed bevalt. Het avontuur lonkt altijd.

Kijk de uitzending van 14 december 2019 hier terug