Hoe gaat het nu met Marjon en Vincent uit Ik Vertrek in Tsjechië? - strijd om vergunningen

Update Marjon en Vincent  

De strijd om vergunningen, tegenslagen en tóch vooruitgang

Het is inmiddels alweer jaren geleden dat we te zien waren in Ik Vertrek, met onze lasergamebaan in het Tsjechische Nová Olešná. Sindsdien is er ongelofelijk veel gebeurd. In onze vorige update – eind 2019 – vertelden we dat we tijdelijk terug moesten naar Nederland. Marjon vond daar werk, terwijl Vincent in Tsjechië bleef om verder te bouwen aan onze droom. Maar makkelijk was dat niet.

Tussen hoop en tegenslag

Zoals veel mensen werden we geraakt door corona. Door de lockdown zagen we elkaar een half jaar niet. Vincent kon in Tsjechië weinig doen en wachtte op het moment dat hij weer naar Nederland kon komen. Gelukkig vonden we via vrienden een huurhuis in Nederland – echt een lot uit de loterij, want een woning vinden is daar bepaald geen makkie.

In mei 2022 besloten we weer samen naar Tsjechië te reizen. Maar dat liep niet zoals gehoopt: Vincent ging zó door zijn rug dat hij niet meer kon autorijden. Een vriend kwam ons ophalen – zo dankbaar waren we daarvoor. Die hernia heeft Vincent uiteindelijk 3,5 jaar lang parten gespeeld. Opereren wilden ze in Nederland niet, dus hij moest ermee leren leven.

Tegelijk kreeg ik het psychisch zwaar. Twee huishoudens betalen, leven tussen twee landen, steeds opnieuw beginnen… In oktober 2022 besloot ik te solliciteren in Tsjechië. Tot mijn blijdschap werd ik aangenomen bij een internationaal bedrijf waarvoor ik thuis kon werken.

In december kwam Vincent ook weer terug naar Tsjechië. Klussen zat er door zijn rug niet in, dus leefden we opnieuw op één salaris. Maar we kregen het voor elkaar om een lening af te sluiten. Het dak is inmiddels vernieuwd, en het deels gesloopte gebouw is weer opgebouwd. We zetten door, stap voor stap.

Toch vooruitgang

Omdat er meer geld nodig was, solliciteerde Vincent bij mijn werkgever – en hij werd aangenomen. Inmiddels heb ik zelf een nieuwe baan met meer uitdaging én beter salaris. Het werkleven hier voelt weer stabiel.

Toch bleef de rug Vincent achtervolgen. Eind januari 2025 ging hij opnieuw door zijn rug – zo erg dat hij niet meer kon lopen. Met spoed werd hij opgenomen en gelukkig serieus genomen: een operatie volgde, en sindsdien gaat het elke dag een beetje beter. Hij werkt alweer.

Gasten ontvangen? Nog niet helemaal...

De droom om een gastenverblijf te openen is nog springlevend, maar helaas nog niet gelukt. We kwamen erachter dat we een tweede biologische septic tank moeten aanleggen – en dat kost een smak geld. Hoe we dat gaan oplossen, weten we nog niet precies.

De autoweg die ooit roet in het eten gooide? Nog steeds niets over gehoord. Bij ons weten ligt dat plan nog altijd ergens te verstoffen in České Budějovice.

Lasergamen in het weekend

Onze lasergamebaan draait inmiddels stukken beter dan in het begin. We zijn alleen in het weekend open – doordeweeks werken we allebei – maar het loopt. Corona was natuurlijk een klap, maar we zijn blij dat het weer leeft.

Gemis en geluk

Of we Nederland missen? Nee, eigenlijk niet. Alleen de haring… en Hela curry. Verder genieten we volop van de rust, de natuur en onze dieren. We voelen ons hier thuis.

Terugkijken en vooruitkijken

Als we terugkijken op onze emigratie, zouden we niks anders doen. Alles loopt zoals het loopt – en als we andere keuzes hadden gemaakt, waren er vast weer nieuwe problemen gekomen. We zijn trots dat we zijn gebleven. We geven niet op.

Over vijf jaar? Dan hopen we dat de lasergamebaan vaker open kan zijn en we eindelijk een accommodatie kunnen verhuren. Zodat een van ons kan stoppen met werken. Maar tot die tijd: stap voor stap verder, met vertrouwen en een flink portie doorzettingsvermogen.

Update Marjon en Vincent - Tsjechië

Het is bijna een half jaar geleden dat Ik Vertrek bij ons op bezoek is geweest. Er is daarna veel gebeurd in Nová Olešná. Zoals jullie hebben kunnen zien in de uitzending, zijn we uiteindelijk toch opengegaan met onze lasergamebaan. Het systeem hebben we weer aan de praat gekregen en werkt goed.

De handen uit de mouwen

Marjon heeft veel tijd gestoken in het maken van een mooie website en flyers, in het Engels en Tsjechisch. Na het verspreiden van de flyers hebben we af en toe een groep over de vloer gehad die het laserspel kwam spelen. De reacties waren allemaal lovend; we hebben veel blije gezichten gezien.

Zoals bij elk startend bedrijf, hebben we te weinig groepen gehad om rond te kunnen komen. Dit kwam helaas doordat we halverwege de zomer pas open konden gaan, door het wachten op geldige papier voor ons bedrijf. Aangezien ons te besteden geld langzaam op ging, is Marjon van baan veranderd. Ze is naar een andere boerderij gegaan waar ze meer is gaan verdienen en 40 uur per week kon gaan werken.  

Vergunningen...

Vincent heeft zich vooral beziggehouden met de groepen die kwamen voor het lasergamen. Daarnaast is hij nog veel aan het klussen. Zo is hij begonnen met het stucen van de slaapkamer en is er elektra en water vanaf de nieuwe waterput naar het huis gelegd. Deze is echter nog niet werkend, omdat we weer vergunningsproblemen hebben.

Gaandeweg werd het werken in de koeienstal voor Marjon veel te zwaar. Haar leven bestond alleen maar uit werken en slapen. De uren waren onregelmatig. Van drie uur in de nacht tot negen in de ochtend, waarna ze diezelfde dag weer om drie uur op haar werk moest zijn. Dit gebeurde soms drie dagen achter elkaar. Langzaam werd het kouder en de groepen voor de lasergamebaan namen af; ons spaarpotje was dan ook echt leeg.

Terug naar Nederland

Na veel met elkaar gesproken te hebben en alles grondig te hebben bekeken was er maar één oplossing: we gaan terug naar Nederland. Marjon gaat een baan zoeken en Vincent schrijft een plan, in de hoop dat we iemand kunnen vinden die ons wil financieren in het bouwen van appartementen.

Daarvoor hebben we eerst twee weken uitgewaaid aan zee met onze honden om weer op kracht te komen. Er is zo veel gebeurd in anderhalf jaar tijd. Bijvoorbeeld het verzwijgen van de weg die er misschien komt, waardoor wij geen camping mochten bouwen en het eindeloos wachten op mensen en vergunningen. Dit heeft er allemaal voor gezorgd dat het vertrouwen ook een beetje is weggezakt.

Die twee weken aan zee hebben ons weer goede moed gegeven. Iemand vinden voor de financiering is nog niet gelukt, maar Marjon heeft een baan gevonden in Nederland. Vincent is inmiddels weer in Tsjechië om verder te gaan met de strijd om vergunningen te regelen. Ook gaat hij een start maken met een B&B kamer. In de hoop dat we komend zomer toch iets af kunnen hebben om te verhuren.

Het is wel erg moeilijk zonder duidelijkheid over vergunningen en financiën. Maar vooral het leven zo ver van elkaar vandaan maakt het lastig. Hopend op een mooie lente waarin de lasergamebaan in Nová Olešná maar goed mag gaan lopen...