“Soms is verzet gewoon je eigen leven proberen te leiden”: Hila Noorzai portretteert vrouwen in Afghanistan
In de nieuwe serie Hila voorbij de Taliban keert journaliste Hila Noorzai voor het eerst terug naar haar geboorteland Afghanistan.
Ze legt verhalen vast die anders ongehoord en ongezien blijven. Hoe vinden vrouwen vier jaar na de machtsovername van de Taliban hun weg in het dagelijks leven?
Hila voorbij de Taliban is een indringend en openhartig portret van Afghaanse vrouwen die veerkracht, creativiteit en vastberadenheid laten zien.
Te zien vanaf zondag 30 november 2025 om 20.20 uur op NPO 2.
Bekijk de eerste beelden onderaan dit artikel.
Hoe leven vrouwen nu in Afghanistan?
Kunnen vrouwen nog studeren, werken of iets eenvoudigs als autorijden of een park bezoeken? Een nieuwe generatie vrouwen deelt met Hila haar dagelijkse strijd om ondanks de onderdrukking haar eigen leven vorm te kunnen geven.
Hila Noorzai: “Soms is verzet niet de straat op gaan met spandoeken, maar gewoon je eigen leven proberen te leiden. Naar school gaan of sporten terwijl dat niet mag. Daarin schuilt zoveel kracht en hoop.”
De gedichten van haar vader als leidraad
Dankzij een bijna volledig vrouwelijk productieteam en haar kennis van taal en cultuur kreeg Hila toegang tot plekken die normaal gesloten blijven. Zo kon ze verhalen vastleggen die anders verborgen zouden blijven.
De journaliste reist door haar geboorteland met de gedichten van haar vader als leidraad. De drie afleveringstitels verwijzen naar verschillende gedichten van zijn hand: Hoop, stille revolutie en vlam.
“Deze reis was verdrietig, prachtig, moeilijk, inspirerend en alles tegelijkertijd. Ik heb geen vrouw gesproken die het niet moeilijk heeft of had. Hun verhalen blijven mij voor altijd bij.
Tegelijkertijd ontstaan er achter gesloten deuren hoopvolle, kleinschalige initiatieven voor en door meisjes en vrouwen. Zo stond ik ineens in een geheime sportschool waar vrouwen voor de zwarte band in Taekwondo trainen.
Elke dag gaan ze met hartkloppingen, bang om ontdekt te worden, naar de sportschool, maar ze slaan geen dag over. Ze staan voor een nieuwe generatie vrouwen die, ondanks de beperkingen die opgelegd worden door de Taliban, toch naar openingen zoeken om grip te krijgen op hun eigen dagelijkse leven, " aldus Hila Noorzai.
Ze zeiden:
Er is geen licht meer,
De zon is voorgoed verdwenen.
Maar ik zag een sprankeling
Achter de gesloten wolken,
een zachte gloed die weigerde te sterven
Uit het gedicht Hoop van A.S. Noorzai